เถรคาถา ปัญจกนิบาต1. ราชทัตตเถรคาถาว่าด้วยคาถาของพระราชทัตตเถระ[335] ภิกษุไปป่าช้าผีดิบ ได้เห็นซากศพหญิงคนหนึ่งซึ่งเขา ทิ้งไว้ในป่าช้า มีหมู่หนอนฟอนกัดกินอยู่ ก็ธรรมดาคนที่ ชอบสวยชอบงาม บางพวกได้เห็นซากศพอันเป็นของเลว- ทราม ย่อมเกลียด แต่ความกำหนัดรักใคร่ย่อมเกิดแก่เรา เราเป็นเหมือนคนตาบอด เพราะไม่เห็นของไม่สะอาดที่ ไหลออกจากทวารทั้ง 9 ในซากศพนั้น ภายในเวลาหุง ข้าวหม้อหนึ่งสุก เราหลีกออกจากที่นั้น เรามีสติ- สัมปชัญญะ เข้าไปสู่ที่ควรแห่งหนึ่ง ทีนั้น การกระทำ ไว้ในใจโดยอุบายอันชอบจึงเกิดขั้นแก่เรา โทษปรากฏ แก่เรา ความเหนื่อยหน่ายก็ตั้งมั่น ลำดับนั้น จิตของเรา หลุดพ้นจากกิเลส ขอท่านจงดูความที่ธรรมเป็นธรรม ดีเลิศเถิด เพราะวิชชา 3 เราได้บรรลุแล้ว เราได้ทำกิจ พระพุทธศาสนาเสร็จแล้ว. จบราชทัตตเถรคาถา |