เมนู

2. อุทายีเถรคาถา



ว่าด้วยคาถาของพระอุทายีเถระ


[384] เราเคยได้ฟังมาจากพระอรหันต์ทั้งหลายว่า มนุษย์ทั้ง
หลายย่อมนอบน้อมบุคคลใด ผู้เกิดเป็นมนุษย์ เป็นพระ-
พุทธเจ้าผู้ตรัสรู้เอง มีตนอันได้ฝึกฝนแล้ว มีจิตตั้งมั่น
ดำเนินไปในทางของพรหม ยินดีในการสงบระงับจิต ถึง
ฝั่งแห่งธรรมทั้งปวง แม้เทวดาทั้งหลายก็พากันนอบน้อม
บุคคลนั้น เทวดาและมนุษย์ย่อมนอบน้อมพระสัมมาสัม-
พุทธเจ้าพระองค์ใด ผู้ก้าวล่วงสังโยชน์ทั้งปวง ออกจาก
ป่า คือกิเลสมาสู่นิพพาน ออกจากกามมายินดีในเนก-
ขัมมะ เหมือนทองคำอันพ้นแล้วจากหินฉะนั้น พระ-
สัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์นั้นแลเป็นนาค รุ่งเรืองพ้น
โลกนี้กับทั้งเทวโลก เหมือนขุนเขาหิมวันต์รุ่งเรืองล่วง
ภูเขาเหล่านั้น เราจักแสดงช้างตัวประเสริฐ ซึ่งเป็นนาค
นี้ชื่อโดยแท้จริง เป็นเยี่ยมกว่าบรรดาผู้มีชื่อว่านาคทั้ง
หมด แก่ท่านทั้งหลาย เพราะผู้ใดไม่ทำบาป ผู้นั้นชื่อ
ว่า นาค ความสงบเสงี่ยมและการไม่เบียดเบียน 2 อย่าง
นี้ เป็นเท้าหน้าทั้งสองของนาค สติสัมปชัญญะเป็นเท้า
หลัง ช้างตัวประเสริฐควรบูชา มีศรัทธาเป็นงวง มี
อุเบกขาเป็นงาอันขาว มีสติเป็นคอ มีปัญญาเครื่อง
พิจารณาค้นคว้าธรรมเป็นศีรษะ มีธรรม คือสมาวาสะเป็น