7. โคตมเถรคาถาว่าด้วยคาถาของพระโคตมเถระ[376] บุคคลพึงรู้จักประโยชน์ของตน พึงตรวจดูคำสั่งสอน ของพระศาสดา และพึงตรวจดูสิ่งที่สมควรแก่กุลบุตร ผู้เข้าถึงซึ่งความเป็นสมณะในพระศาสนานี้ การมีมิตรดี การสมาทานสิกขาให้บริบูรณ์ การเชื่อฟังต่อครูทั้งหลาย ข้อนี้ล้วนแต่สมควรแก่สมณะ ในพระศาสนานี้ ความ เคารพในพระพุทธเจ้า ความยำเกรงในพระธรรมและ พระสงฆ์ตามความเป็นจริง ข้อนี้ล้วนแต่สมควรแก่สมณะ การประกอบในอาจาระและโคจร อาชีพที่หมดจด อัน บัณฑิตไม่ติเตียน การตั้งจิตไว้ชอบนี้ ล้วนแต่สมควร แก่สมณะ จาริตศีลและวาริตศีล การเปลี่ยนอิริยาบถ อันน่าเลื่อมใส และการประกอบในอธิจิต ก็ล้วนแต่ สมควรแก่สมณะ เสนาสนะป่าอันสงัด ปราศจากเสียง อึกทึก อันมุนีพึงคบหา นี้เป็นสิ่งที่สมควรแก่สมณะ จตุ- ปาริสุทธศีล พาหุสัจจะ การเลือกเฟ้นธรรมตามความจริง การตรัสรู้อริยสัจ นี้ก็ล้วนแต่สมควรแก่สมณะ ข้อที่บุคคล มาเจริญอนิจจสัญญาในสังขารทั้งปวงว่า สังขารทั้งปวง ไม่เที่ยง เจริญอนัตตสัญญาว่า ธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา และเจริญอสุภสัญญาว่ากรัชกายนี้ไม่น่ายินดีในโลก นี้ก็ ล้วนแต่สมควรแก่สมณะ การที่บุคคลมาเจริญโพชฌงค์ 7 อิทธิบาท 4 อินทรีย์ 5 และอริยมรรค 8 ก็ล้วนแต่ |