4. จูฬปันถกเถรคาถาว่าด้วยคาถาของพระจูฬปันถกเถระ[373] เมื่อก่อน ญาณคติเกิดแก่เราช้า เราจึงถูกดูหมิ่น และพี่ชายจึงขับไล่เราว่า จงกลับไปเรือนเดี๋ยวนี้เถิด เรา ถูกพี่ชายขับไล่แล้ว ไปยืนร้องไห้อยู่ที่ใกล้ซุ้มประตู สังฆาราม เพราะยังมีความอาลัยในพระศาสนา พระผู้- มีพระภาคเจ้าได้เสด็จมา ณ ที่นั้น ทรงลูบศีรษะเรา ทรง จับแขนเราพาเข้าไปสู่สังฆาราม พระศาสดาทรงอนุ- เคราะห์ ประทานผ้าเช็ดพระบาทให้แก่เราตรัสว่า จง อธิษฐานผ้าสะอาดผืนนี้ ให้ตั้งมั่นดี โดยมนสิการว่า รโชหรณํ ๆ ผ้าสำหรับเช็ดธุลี ๆ จงตั้งจิตให้มั่น นั่ง ณ ที่ควรข้างหนึ่ง เราฟังพระดำรัสของพระองค์แล้ว เกิด ความยินดีในพระศาสนา ได้บำเพ็ญสมาธิให้เกิดขึ้นเพื่อ บรรลุประโยชน์อันสูงสุด เราระลึกถึงชาติก่อน ๆ ได้ ชำระทิพยจักษุให้หมดจดแล้ว ได้บรรลุวิชชา 3 คำ สั่งสอนของพระพุทธเจ้า เราได้ทำเสร็จแล้ว. พระจูฬปันถกเถระได้เนรมิตตนขึ้นพันหนึ่ง นั่งอยู่ที่ ชีวกัมพวันอันรื่นรมย์ จนถึงเวลาเขามาบอกนิมนต์ ครั้ง นั้น พระศาสดาทรงส่งทูตไปบอกเวลาภัตตาหารแก่เรา เมื่อทูตบอกเวลาภัตตาหารแล้ว เราได้เข้าไปเฝ้าโดย |