6. สัปปทาสเถรคาถาว่าด้วยคาถาของสัปปทาสเถระ[352] นับตั้งแต่เราบวชมาแล้วได้ 25 ปี ยังไม่เคยได้รับ ความสงบใจ แม้ชั่วเวลาลัดนิ้วมือเลย เราไม่ได้เอกัคคตา- จิต ถูกกามราคะครอบงำแล้ว ประคองแขนทั้งสองร้องไห้ คร่ำครวญออกไปจากที่อยู่ด้วยคิดว่า จักนำศัสตรามา ชีวิต ของเราจะมีประโยชน์อะไรเล่า ก็คนอย่างเราจะลาสิกขา เสียอย่างไรได้ ควรตายเสียเถิดคราวนี้ เราได้ฉวยเอา มีดโกนขึ้นไปนอนบนเตียง มีดโกนเล่มนั้นเรานำเข้าไป จ่อไว้แล้ว สามารถจะตัดเส้นเอ็นให้ขาดได้ ขณะนั้น โยนิโสมนสิการก็เกิดขึ้นแก่เรา โทษปรากฏแก่เรา ความ เบื่อหน่ายในสังขารก็เกิดขึ้นแก่เรา เพราะความเบื่อหน่าย ในสังขารนั้น จิตของเราหลุดพ้นแล้ว ขอท่านจงดูความ ที่ธรรมเป็นธรรมดีเถิด วิชชา 3 เราได้บรรลุแล้ว คำสอน ของพระพุทธเจ้าเราได้ทำเสร็จแล้ว. จบสัปปทาสเถรคาถา อรรถกถาสัปปทาสเถรคาถาที่ 6 คาถาของท่านพระสัปปทาสเถระ มีคำเริ่มต้นว่า ปณฺณวีสติ ดังนี้. |