5. มาลุงกยปุตตเถรคาถาว่าด้วยคาถาของพระมาลุงกยปุตตเถระ[351] ตัณหาย่อมเจริญแก่สัตว์ผู้ประพฤติประมาท เหมือน เถาย่านทรายเจริญอยู่ในป่าฉะนั้น บุคคลผู้ตกอยู่ในอำนาจ ของตัณหา ย่อมเร่ร่อนไปในภพน้อยภพใหญ่ เหมือน วานรอยากได้ผลไม้ เร่ร่อนไปในป่าฉะนั้น ตัณหาอันชั่วช้า ซ่านไปในโลก ครอบงำบุคคลใด ความโศกทั้งหลาย ย่อมเจริญแก่บุคคลนั้น เหมือนหญ้าคมบางที่ถูกฝนตก เชยแล้วฉะนั้น ส่วนผู้ใดครอบงำตัณหาอันชั่วช้านี้ ซึ่ง ยากที่จะล่วงได้ในโลก ความโศกทั้งหลายย่อมตกไปจาก บุคคลนั้น เหมือนหยาดน้ำตกไปจากใบบัวฉะนั้น เพราะ- ฉะนั้น เราขอเตือนท่านทั้งหลาย ขอความเจริญจงมีแก่ ท่านทั้งหลายที่มาประชุมกันอยู่ในสมาคมนี้ทั้งหมด ท่าน ทั้งหลายจงขุดรากแห่งตัณหา ดุจบุคคลผู้มีความต้องการ ด้วยแฝกขุดแฝกอยู่ฉะนั้น มารอย่าได้ระรานท่านทั้งหลาย บ่อย ๆ ดังกระแสน้ำพัดพาไม้อ้อฉะนั้น ท่านทั้งหลาย จงทำตามพระพุทธพจน์ ขณะอย่าได้ล่วงท่านทั้งหลายไป เสีย เพราะผู้มีขณะอันล่วงแล้ว ย่อมยัดเยียดกันในนรก เศร้าโศกอยู่ ความประมาทดุจธุลี ธุลีเกิดขึ้นเพราะความ ประมาท ท่านทั้งหลายพึงถอนลูกศรอันเสียบอยู่ในหทัย อรรถกถามาลุงกยปุตตเถรคาถาที่ 5 คาถาของท่านพระมาลุงกยปุตตเถระ มีคำเริ่มต้นว่า มนุชสฺส |