เมนู

8. โคณเปตวัตถุ


ว่าด้วยเกี่ยวหญ้าอ่อนให้โคตายกิน


กฏุมพีเป็นบิดาถามสุชาตุกุมารว่า
[93] เจ้าเป็นบ้าไปแล้วหรือ จึงเกี่ยวหญ้าอัน
เขียวสดแล้วบังคับโคแก่อันเป็นสัตว์ตายแล้วว่า
จงกิน จงกิน อันโคตายแล้วย่อมไม่ลุกขึ้นกินหญ้า
และน้ำมิใช่หรือ เจ้าเป็นทั้งคนพาลทั้งมีปัญญา
ทราม เหมือนคนอื่นที่มีปัญญาทรามฉะนั้น.

สุชาตกุมารตอบว่า
โคตัวนี้ยังมีเท้าทั้ง 4 มีศีรษะ มีตัวพร้อม
ทั้งหาง นัยน์ตาก็มีอยู่ตามเดิม ข้าพเจ้าคิดว่าโค
ตัวนี้พึงลุกขึ้นกินหญ้าสักวันหนึ่ง ส่วนมือ เท้า
กาย และศีรษะของปู่ไม่ปรากฏ แต่คุณพ่อมา
ร้องไห้ถึงกระดูกของปู่ที่บรรจุไว้ในสถูปดิน ไม่
เป็นคนโง่หรือ.

กุมพีได้ฟังคำนั้นแล้ว จึงกล่าวสรรเสริญสุชาตกุมารว่า
เจ้าดับความกระวนกระวายทั้งปวงของเรา
ผู้เร่าร้อนอยู่ให้หาย เหมือนบุคคลเอาน้ำดับไฟ
อันลาดด้วยน้ำมัน ฉะนั้นได้ถอนขึ้นแล้วหนอ ซึ่ง
ลูกศรคือความโศก อันเสียบแล้วที่หทัยของบิดา