เมนู

5. อุจฉุเปตวัตถุ



ว่าด้วยเปรตมีไร่อ้อยแต่กินอ้อยไม่ได้



เปรตตนหนึ่งถามพระมหาโมคคัลลานเถระว่า :-
[125] ไร่อ้อยใหญ่นี้เกิดขึ้นแก่ข้าพเจ้า เป็นผล
บุญไม่น้อย แต่เดี๋ยวนี้ข้าพเจ้ากินอ้อยนั้นไม่ได้ ข้าแต่
ท่านผู้เจริญ ขอท่านโปรดบอก นี้เป็นผลแห่ง
กรรมอะไร ข้าพเจ้าย่อมเดือดร้อน จะกัดกิน
พยายามตะเกียกตะกายเพื่อจะบริโภคสักหน่อย
ก็ไม่สมหวัง กำลังก็สิ้นลง บ่นเพ้อนัก นี้เป็น
ผลแห่งกรรมอะไร อนึ่ง ข้าพเจ้าถูกความหิวและ
ความกระหายเบียดเบียน แล้วหมุนล้มไปที่
แผ่นดิน กลิ้งเกลือกไปมา ดุจปลาดิ้นรนอยู่ใน
ที่ร้อน เมื่อข้าพเจ้าร้องไห้อยู่สัตว์ทั้งหลายย่อม
พากันมากินน้ำตาของข้าพเจ้า ข้าแต่ท่านผู้เจริญ
ขอท่านโปรดบอก นี้เป็นผลแห่งกรรมอะไร
ข้าพเจ้าเป็นผู้หิวกระหายลำบาก ดิ้นรนไป
ย่อมไม่ประสบความสุขที่น่ายินดี ข้าแต่ท่าน
ผู้เจริญ ข้าพเจ้าขอถามเนื้อความนั้นกะท่าน
ข้าพเจ้าจะพึงบริโภคอ้อยได้อย่างไร.

พระมหาโมคคัลลานเถระกล่าวว่า
เมื่อชาติก่อน ท่านเกิดเป็นมนุษย์ ได้ทำ
กรรมไว้ด้วยตนเอง เราจะบอกเนื้อความนั้นกะ
ท่าน ขอท่านจงฟังแล้วจำเนื้อความข้อนั้นไว้
ท่านเดินกัดกินอ้อยไป และมีบุรุษคนหนึ่งเดิน
ตามหลังท่านไป เขาหวังจะกินอ้อย จึงบอกแก่
ท่าน ท่านก็มิได้พูดอะไร ๆ แก่เขา ท่านไม่พูด
เขาจึงได้วิงวอนว่า ขอท่านพึงให้อ้อยเถิด ท่าน
ได้ให้อ้อยแก่บุรุษนั้นโดยข้างหลัง นี้เป็นผลแห่ง
กรรมนั้น เชิญท่านพึงไปถือเอาอ้อยข้างหลังซิ
ครั้นถือเอาได้แล้ว จงกินให้อิ่มหนำเถิด เพราะ
เหตุนั้นแหละ ท่านจักเป็นผู้เบิกบานร่าเริงบันเทิง
ใจ เปรตนั้นได้ไปถือเอาโดยข้างหลัง ครั้นแล้ว
จึงได้กินอ้อยนั้นจนอิ่มหนำ เพราะเหตุนั้นแล
เปรตนั้นได้เป็นผู้เบิกบานร่าเริงบันเทิงใจ.

จบ อุจฉุเปตวัตถุที่ 5

อรรถกถาอุจฉุเปตวัตถุที่ 5



เรื่องอุจฉุเปรตนี้ มีคำเริ่มต้นว่า อิทํ มม อุจฺฉุวนํ มหนฺตํ
ดังนี้. เหตุเกิดของเรื่องนั้น เป็นอย่างไร ?