7. มิคลุททเปตวัตถุที่ 1

ว่าด้วยนายพรานเนื้อใจหยาบตายไปเป็นเปรต

พระนารทเถระถามเปรตตนหนึ่งว่า
[119] ท่านเป็นคนหนุ่มแน่น ห้อมล้อมด้วย
เทพบุตรและเทพธิดา รุ่งเรืองอยู่ด้วยกามคุณ อัน
ให้เกิดความกำหนัดยินดีในราตรี เสวยทุกข์ใน
กลางวัน ท่านได้ทำกรรมอะไรไว้ในชาติก่อน.
เปรตนั้นตอบว่า
เมื่อก่อน กระผมเป็นพรานเนื้อ อยู่ที่
กรุงราชคฤห์อันน่ารื่นรมย์ มีภูเขาล้อมรอบ
(ปัญจคีรีนคร) เป็นผู้มีฝ่ามือเปื้อนโลหิต เป็น
คนหยาบช้าทารุณมีใจประทุษร้ายในสัตว์เป็นอัน
มากผู้ไม่ได้กระทำความโกรธเคืองให้ ยินดีแต่
ในการเบียดเบียนสัตว์อื่น เป็นผู้ไม่สำรวมด้วย
กาย วาจา ใจ เป็นนิตย์ อุบาสกคนหนึ่งผู้เป็น
สหายของกระผม เป็นคนใจดีมีศรัทธา ก็อุบาสก
คนนั้น เป็นคนเอ็นดูกระผม ห้ามกระผมอยู่
เนือง ๆ ว่า อย่าทำบาปกรรมเลย พ่อเอ๋ย อย่าไป
ทุคติเลย ถ้าท่านปรารถนาความสุขในโลกหน้า