6. เสรินีเปติวัตถุ

ว่าด้วยคนตระหนี่ไปเกิดเป็นเปรต

อุบาสกคนหนึ่งถามนางเปรตเสรินีว่า
[116] ท่านเปลือยกาย มีผิวพรรณน่าเกลียด ซูบ
ผอม สพรั่งไปด้วยเส้นเอ็น ผอมยิ่งนักจนเห็น
แต่ซี่โครง ท่านเป็นใคร มายืนอยู่ที่นี้.
นางเปรตเสรินีตอบว่า
ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ดิฉันเป็นเปรต ตกทุกข์
เกิดในยมโลก ทำกรรมอันลามกไว้ จึงจากโลกนี้
ไปสู่เปตโลก.
อุบาสกถามว่า
ท่านทำกรรมชั่วอะไรไว้ด้วยกาย วาจา
ใจ หรือเพราะวิบากแห่งกรรมอะไร ท่านจึงจาก
โลกนี้ไปสู่เปตโลก.
นางเปรตเสรินีตอบว่า
เมื่อสมณพราหมณ์ทั้งหลายผู้เป็นที่พึ่งอัน
หาโทษมิได้ มีอยู่ ดิฉันถูกความตระหนี่ครอบงำ
จึงไม่สั่งสมบูรณ์แม้เพียงกึ่งมาสก เมื่อไทยธรรม
มีอยู่ ไม่ทำที่พึ่งแก่ตน ดิฉันหิวน้ำ เข้าไปใกล้
แม่น้ำ แม่น้ำกลับว่างเปล่าไป ในเวลาร้อน ดิฉัน

เข้าไปสู่ร่มไม้ ร่มไม้กลับกลายเป็นแดดไป ทั้ง
ลมก็กลับกลายเป็นเปลวไฟเผาร่างกายของดิฉัน
ฟุ้งไป ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ดิฉันควรจะเสวยทุกข์
มีความกระหายเป็นต้น ตามที่กล่าวมาแล้วนี้
และทุกข์อย่างอื่นอันชั่วช้าทารุณกว่านั้น ท่านไป
ถึงหัตถินีนครแล้ว ขอช่วยบอกแก่มารดาของ
ดิฉันว่า เราเห็นธิดาของท่านตกทุกข์ เกิดใน
ยมโลก เขาจากโลกนี้ไปสู่เปตโลก เพราะทำบาป
กรรมไว้ ทรัพย์ของดิฉันมีอยู่ 4 แสน ดิฉันซ่อน
ไว้ภายใต้เตียง ไม่ได้บอกใคร ๆ ขอมารดาของ
ดิฉันจงถือเอาทรัพย์จากที่ซ่อนไว้นั้น ให้ทานบ้าง
เลี้ยงชีวิตบ้าง ครั้นให้ทานแล้ว ขอจงอุทิศส่วน
บุญมาให้แก่ดิฉันบ้าง เมื่อนั้นจะมีความสุข สำเร็จ
ความประสงค์ทั้งปวง อุบาสกนั้นรับคำของ
นางเปรตเสรินีแล้วกลับไปสู่หัตถินีนคร บอก
แก่มารดาของนางว่า ข้าพเจ้าเห็นนางเสรินีธิดา
ของท่าน เขาตกทุกข์ เกิดในยมโลก เพราะได้ทำ
กรรมชั่วไว้ จึงจากโลกนี้ไปสู่เปตโลก นางได้สั่ง
ฉันในที่นั้นว่า ท่านไปถึงหัตถินีนครแล้ว จงบอก
แก่มารดาของดิฉันด้วยว่า ธิดาของท่านเราเห็น
แล้ว ตกทุกข์ เกิดอยู่ในยมโลก เพราะทำกรรม

ชั่วไว้ จึงจากโลกนี้ไปสู่เปตโลก ทรัพย์ของดิฉัน
มีอยู่ 4 แสน ดิฉันซ่อนไว้ภายใต้เตียงไม่ได้บอก
ใคร ๆ ขอมารดาของดิฉันจงถือเอาทรัพย์จากที่
ซ่อนนั้นมาให้ทานบ้าง เลี้ยงชีวิตบ้าง ครั้นให้
ทานแล้วขอจงอุทิศส่วนบุญไปให้แก่ดิฉัน เมื่อนั้น
ดิฉันจักมีความสุขสำเร็จความประสงค์ทั้งปวง
ก็มารดาของนางเปรตเสรินีนั้น ถือเอาทรัพย์ที่
นางเปรตเสรินีซ่อนไว้นั้นมาให้ทาน ครั้นแล้ว
อุทิศส่วนบุญไปให้นางเปรตเสรินี นางเปรตเสรินี
เป็นผู้มีความสุขแม้มารดาของนางก็เป็นอยู่สบาย.
จบ เสรินีเปติวัตถุที่ 6

อรรถกถาเสรินีเปติวัตถุที่ 6

พระศาสดาเมื่อเสด็จประทับอยู่ที่พระเชตวันมหาวิหาร ทรง
ปรารภนางเสรินีเปรต จึงได้ตรัสพระคาถามีคำเริ่มต้นว่า นคฺคา
ทฺพฺพณฺณรูปาสิ ดังนี้.
ได้ยินว่าในหัตถินีบุรี ในแคว้นกุรุรัฐ มีหญิงคนหนึ่งชื่อว่า
เสรินี ได้เป็นผู้อาศัยรูปเลี้ยงชีวิต. ก็ภิกษุทั้งหลายจากที่นั้น ๆ
ได้มาประชุมกันในหัตถินีบุรีนั้น เพื่อต้องการทำอุโบสถ. ได้มี
ภิกษุจำนวนมากมาประชุมกันอีก. มนุษย์ทั้งหลายเห็นดังนั้น
จึงจัดเตรียมเครื่องอุปกรณ์ในการบำเพ็ญทานเป็นอันมาก มีเมล็ดงา