11. สุตตเปตวัตถุ

ว่าด้วยเปรตอยากกลับไปมนุษยโลก

หญิงคนหนึ่งไปอยู่กับเวมานิกเปรตตลอด 700 ปี เกิด
ความเบื่อหน่าย จึงกล่าวกะเวมานิกเปรตนั้นว่า
[108] เมื่อก่อน ฉันได้ถวายด้ายแก่พระปัจเจก-
พุทธเจ้าซึ่งเข้าไปขอถึงเรือนของฉัน วิบากแห่ง
การถวายด้ายนั้น ฉันจึงได้เสวยผลอันไพบูลย์
อย่างนี้ ประการหนึ่ง ผ้ามากมายหลายโกฏิบังเกิด
แก่ฉัน วิมานของฉันเกลื่อนกล่นไปด้วยดอกไม้
น่ารินรมย์ วิจิตรด้วยรูปภาพต่าง ๆ เพียบพร้อม
ไปด้วยเทพบุตรเทพธิดาผู้เป็นบริวาร ฉันเลือก
ใช้สอยนุ่งห่มตามชอบใจถึงเพียงนี้ สรรพวัตถุ
อันปลื้มใจมากมายก็ไม่หมดสิ้นไป ฉันได้รับ
ความสุขความสำราญในวิมานนี้ เพราะอาศัย
วิบากแห่งธรรมนั้น ฉันกลับไปสู่มนุษยโลกแล้ว
จักทำบุญให้มากขึ้น ข้าแต่ลูกเจ้า ขอท่านจงนำ
ฉันไปสู่ถิ่นมนุษย์เถิด.
เวมานิกเปรตนั้นกล่าวว่า
ท่านมาอยู่ในวิมานนี้ว่า 700 ปี เป็นคน
แก่เฒ่าแล้ว จักไปอยู่ในมนุษยโลกทำไม อนึ่ง