3. มณิถูณวิมาน

ว่าด้วยมณิถูณวิมาน

ถามเทพบุตรองค์หนึ่งว่า
[77] วิมานเสาแก้วมณีนี้สูง 2 โยชน์ โดย
รอบ มีห้องรโหฐาน 700 ล้วนเสาแก้วไพฑูรย์ ปูลาด
ด้วยเครื่องปูลาดที่งดงามโอฬาร ท่านนั่งและดื่มกิน
ในวิมานนั้น และพิณทิพย์ก็บรรเลงไพเราะ มีกาม-
คุณห้ามีรสเป็นทิพย์ และอัปสรเทพนารีที่แต่งองค์
ด้วยทองฟ้อนรำอยู่ เพราะบุญอะไร ท่านจึงมีวรรณะ
เช่นนี้ เพราะบุญอะไร ผลอันนี้จึงสำเร็จแก่ท่าน
และโภคะทุกอย่างที่น่ารักจึงเกิดแก่ท่าน.
ดูก่อนเทพบุตรผู้มีอานุภาพมาก อาตมาขอถาม
ท่าน ครั้งเกิดเป็นมนุษย์ ท่านได้ทำบุญอะไรไว้
เพราะบุญอะไร ท่านจึงมีอานุภาพรุ่งเรืองอย่างนี้
และรัศมีของท่านจึงสว่างไสวไปทุกทิศ.
เทพบุตรนั้นดีใจ ถูกพระโมคคัลลานะถามแล้ว
ครั้นแล้วก็พยากรณ์ปัญหาของกรรมที่มีผลอย่างนี้ว่า
ครั้งเกิดเป็นมนุษย์อยู่ในมนุษยโลก ข้าพเจ้า
ได้สร้างที่จงกรมไว้ในทางที่ไม่มีต้นไม้ และปลูก
ต้นไม้ไว้ร่มรื่น อนึ่ง สมณะผู้มีศีล ได้เป็นที่รัก