มหาวิยูหสูตรที่ 13

ว่าด้วยการยึดถือทิฏฐิของตน

พระพุทธนิมิตตรัสถามว่า
[420] บุคคลเหล่าใดเหล่าหนึ่งถือ-
มั่นอยู่ในทิฏฐิ ย่อมโต้เถียงวิวาทกันว่า สิ่งนี้
เท่านั้นจริง บุคคลทั้งหมดนั้น ย่อมนำความ
นินทามาเนืองๆ หรือย่อมได้ความสรรเสริญ
ในที่นั้นบ้าง.
พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสตอบว่า
บุคคลเหล่านั้นบางคราวได้ความ
สรรเสริญบ้าง ผลคือความสรรเสริญนั้น
น้อยนัก ไม่พอแก่ความสงบ เราย่อมกล่าว
ผลแห่งความวิวาทกัน 2 ประการ คือ ความ
นินทาและความสรรเสริญนี้น้อยนัก ไม่พอ
แก่ความสงบ บัณฑิตเห็นโทษในผลแห่งการ
วิวาทแม้นี้แล้ว เห็นพระนิพพานมิใช่ภูมิแห่ง
การวิวาท ว่าเป็นธรรมเกษม ไม่พึงวิวาทกัน.
พระพุทธนิมิตตรัสถามว่า
ทิฏฐิหล่าใดเหล่าหนึ่งเป็นอันมาก
บัณฑิตผู้รู้แจ้งย่อมไม่เข้าไปใกล้ทิฏฐิทั้งปวง