พระสุตตันตปิฎก

ขุททกนิกาย สุตตนิบาต¹

เล่มที่ 1 ภาคที่ 6

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

สุตตนิบาต จูฬวรรคที่ 2

รตนสูตรที่ 1

ว่าด้วยความสวัสดีมีด้วยพระไตรรัตน์

[314] ภูตเหล่าใดประชุมกันแล้ว
ในประเทศนี้ก็ดี หรือภุมมเทวดาเหล่าใด
ประชุมกันแล้ว ในอากาศก็ดี ขอหมู่ภูต
ทั้งปวง จงเป็นผู้มีใจดี และขอจงฟังภาษิต
โดยเคารพ ดูก่อนภูตทั้งปวง เพราะเหตุนั้น
แล ท่านทั้งหลายจงตั้งใจฟัง ขอจงแผ่เมตตา
จิตในหมู่มนุษย์
มนุษย์เหล่าใดนำพลีกรรมไปทั้ง
กลางคืนกลางวัน เพราะเหตุนั้นแล ท่าน
ทั้งหลายจงเป็นผู้ไม่ประมาท รักษามนุษย์
เหล่านั้น
1. บาลีเล่มที่ 25

ทรัพย์เครื่องปลื้มใจอย่างใดอย่างหนึ่ง
ในโลกนี้หรือในโลกอื่น หรือรัตนะใด อัน
ประณีตในสวรรค์ ทรัพย์และรัตนะนั้นเสมอ
ด้วยพระตถาคตไม่มีเลย พุทธรัตนะแม้นี้
เป็นรัตนะอันประณีต ด้วยสัจวาจานี้ ขอ
ความสวัสดีจงมีแก่สัตว์เหล่านี้
พระศากยมุนีผู้มีพระหฤทัยดำรงมั่น
ได้บรรลุธรรมใดอันเป็นที่สิ้นกิเลส เป็นที่
สำรอกกิเลส เป็นอมตธรรม เป็นธรรม
ประณีต ธรรมชาติอะไร ๆ อันเสมอด้วย
พระธรรมนั้นย่อมไม่มี ธรรมรัตนะแม้นี้
เป็นรัตนะอันประณีต ด้วยสัจวาจานี้ ขอ
ความสวัสดีจงมีแก่สัตว์เหล่านี้
พระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐสุด ทรง
สรรเสริญแล้วซึ่งสมาธิใด ว่าเป็นธรรมอัน
สะอาด บัณฑิตทั้งหลายกล่าวสมาธิใด ว่า
ให้ผลในลำดับ สมาธิอื่นเสมอด้วยสมาธินั้น
ย่อมไม่มี ธรรมรัตนะแม้นี้เป็นรัตนะอัน
ประณีต ด้วยสัจวาจานี้ ขอความสวัสดีจงมี
แก่สัตว์เหล่านี้