‘‘ทฺเว ภิกฺขู สงฺฆาทิเสสํ อาปนฺนา โหนฺติฯ เต สงฺฆาทิเสเส สงฺฆาทิเสสทิฏฺฐิโน โหนฺติฯ เต คจฺฉนฺติ อาโรเจสฺสามาติฯ เอกสฺส อนฺตรามคฺเค มกฺขธมฺโม อุปฺปชฺชติ น อาโรเจสฺสามีติฯ โส ปฐมมฺปิ ยามํ ฉาเทติ, ทุติยมฺปิ ยามํ ฉาเทติ, ตติยมฺปิ ยามํ ฉาเทติ – อุฏฺฐิเต อรุเณ ฉนฺนา โหติ อาปตฺติฯ โย ฉาเทติ โส ทุกฺกฏํ เทสาเปตพฺโพฯ ยถาปฏิจฺฉนฺเน จสฺส ปริวาสํ ทตฺวา อุภินฺนมฺปิ มานตฺตํ ทาตพฺพํฯ

‘‘ทฺเว ภิกฺขู สงฺฆาทิเสสํ อาปนฺนา โหนฺติฯ เต สงฺฆาทิเสเส สงฺฆาทิเสสทิฏฺฐิโน โหนฺติฯ เต อุมฺมตฺตกา โหนฺติฯ เต ปจฺฉา อนุมฺมตฺตกา หุตฺวา เอโก ฉาเทติ, เอโก นจฺฉาเทติฯ โย ฉาเทติ โส ทุกฺกฏํ เทสาเปตพฺโพฯ ยถาปฏิจฺฉนฺเน จสฺส ปริวาสํ ทตฺวา อุภินฺนมฺปิ มานตฺตํ ทาตพฺพํฯ

‘‘ทฺเว ภิกฺขู สงฺฆาทิเสสํ อาปนฺนา โหนฺติฯ เต ปาติโมกฺเข อุทฺทิสฺสมาเน เอวํ วทนฺติ – ‘อิทาเนว โข มยํ ชานาม – อยมฺปิ กิร ธมฺโม สุตฺตาคโต สุตฺตปริยาปนฺโน อนฺวทฺธมาสํ อุทฺเทสํ อาคจฺฉตี’ติฯ เต สงฺฆาทิเสเส สงฺฆาทิเสสทิฏฺฐิโน โหนฺติฯ เอโก ฉาเทติ, เอโก นจฺฉาเทติฯ โย ฉาเทติ โส ทุกฺกฏํ เทสาเปตพฺโพฯ ยถาปฏิจฺฉนฺเน จสฺส ปริวาสํ ทตฺวา อุภินฺนมฺปิ มานตฺตํ ทาตพฺพํฯ

ทฺเวภิกฺขุวารเอกาทสกํ นิฏฺฐิตํฯ