บ้านส่วย 14 ตำบลอันเป็นของตน เท่าอนุราธบุรี รอบเมืองสาเกตว่า
" ชนผู้อยากไปกับธิดาของเรา ก็จงไป."
ชาวบ้าน 14 ตำบลพอได้ยินเสียง จึงออกไปไม่เหลือใคร ๆ เลย
ด้วยคิดว่า " จักมีประโยชน์อะไรแก่พวกเราในที่นี้ ในเวลาที่แม่เจ้าของ
เราไปเสีย." ฝ่ายธนญชัยเศรษฐี ทำสักการะแด่พระราชาและมิคารเศรษฐี
แล้ว ก็ตามไปส่งธิดากับคนเหล่านั้นหน่อยหนึ่ง.
มิคารเศรษฐี นั่งในยานน้อยไปข้างหลังยานทั้งหมด เห็นหมู่พล
แล้ว จึงถามว่า "นั่นพวกไหน ?"
พวกคนใช้. ทาสหญิงทาสชาย ผู้รับใช้ของหญิงสะใภ้ของท่าน.
มิคารเศรษฐี ใครจักเลี้ยงดูคนจำนวนเท่านั้นได้; พวกท่านจง
โบยคนพวกนั้นแล้วไล่ให้หนีไป, จงฉุดพวกที่ไม่หนีออกจากที่นี้.
แต่นางวิสาขากล่าวว่า "หลีกไป, อย่าห้าม. พลนั่นแล จักให้
ภัตแก่พล."
แม้เมื่อนางกล่าวอย่างนั้น. เศรษฐีก็ยังกล่าวว่า " แม่ เราไม่มี
ความต้องการด้วยชนเหล่านั้น, ใครจักเลี้ยงคนเหล่านี้ได้" ดังนี้แล้ว
จึงให้โบยด้วยก้อนดินและท่อนไม้เป็นต้น ไล่ให้หนีไปแล้วพาพวกที่เหลือ
ไป ด้วยคิดว่า "เราพอละ ด้วยคนจำนวนเท่านี้."

นางวิสาขาถึงกรุงสาวัตถี

ครั้นเวลาถึงประตูนครสาวัตถี นางวิสาขาคิดว่า "เราจักนั่งใน
ยานที่ปกปิดเข้าไปหรือหนอ ? หรือจะยืนบนรถเข้าไป." ทีนั้นนางได้
ตกลงใจอย่างนี้ว่า "เมื่อเราเข้าไปด้วยยานที่ปกปิด, ความวิเศษแห่ง

เครื่องประดับชื่อมหาลดาปสาธน์จักไม่ปรากฏ." นางยืนบนรถแสดงตน
แก่ชาวนครทั้งสิ้น เข้าไปสู่นครแล้ว. ชาวกรุงสาวัตถี เห็นสมบัติของ
นางวิสาขาแล้ว จึงพูดกันว่า "นัยว่า หญิงนั่น ชื่อวิสาขา, สมบัติเห็น
ปานนี้ นี้สมควรแก่นางแท้."
นางวิสาขานั้น เข้าไปสู่เรือนของเศรษฐี ด้วยสมบัติมาก ด้วย
ประการฉะนี้. ก็ในวันที่นางมาถึง ชาวนครทั้งสิ้น ได้ส่งบรรณาการไป
ตามกำลัง ด้วยคิดว่า "ธนญชัยเศรษฐี ได้ทำสักการะมากมายแก่พวก
เราผู้ถึงนครของตน." นางวิสาขาได้ให้ให้บรรณาการที่เขาส่งมาแล้ว ๆ
(ทำ) ให้เป็นประโยชน์ทุกอย่าง ในตระกูลอื่น ๆ ในนครนั้นนั่นแหละ.

นางวิสาขาเจรจาไพเราะ

นางกล่าวถ้อยคำเป็นที่รัก เหมาะแก่วัยของคนเหล่านั้น ๆ ว่า
" ท่านจงให้สิ่งนี้แก่คุณแม่ของฉัน, จงให้สิ่งนี้แก่คุณพ่อของฉัน, จง
ให้สิ่งนี้แก่พี่ชายน้องชายของฉัน. จงให้สิ่งนี้แก่พี่สาวน้องสาวของฉัน"
ดังนี้แล้ว ส่งบรรณาการไป. ได้ทำชาวนครทั้งหมดให้เป็นเหมือนพวก
ญาติ ด้วยประการฉะนี้.
ต่อมาในระหว่างตอนกลางคืน นางลาตัวเป็นแม่ม้าอาชาไนยของ
นางได้ตกลูก. นางให้พวกทาสีถือประทีปด้ามไปในที่นั้นแล้ว ยังนางลา
ให้อาบด้วยน้ำอุ่น ให้ทาด้วยน้ำมัน แล้วได้ไปสู่ที่อยู่ของตนตามเดิม.
มิคารเศรษฐี เมื่อทำอาวาหมงคลของบุตร หาได้คำนึงถึงพระ-
ตถาคต แม้ประทับอยู่ในวิหารใกล้ไม่ อันความรักที่ตั้งอยู่เฉพาะใน
พวกสมณะเปลือยสิ้นกาลนาน เตือนอยู่ คิดว่า " เราจักทำสักการะ