ทำด้วยเงิน, แหวนวงหนึ่ง ที่ท่ามกลางกระหม่อม, หลังหูทั้งสอง 2 วง,
ที่หลุมคอ 1 วง, ที่เข่าทั้งสอง 2 วง, ที่ข้อศอกทั้งสอง 2 วง, ที่ข้าง
สะเอวทั้งสอง 2 วง ดังนี้. ก็ในเครื่องประดับนั้นแล เขาทำนกยูงตัวหนึ่งไว้.
ขนปีกทำด้วยทอง 500 ขน ได้มีที่ปีกเบื้องขวาแห่งนกยูงนั้น, 500 ขน
ได้มีที่ปีกเบื้องซ้าย, จะงอยปาก ทำด้วยแก้วประพาฬ, นัยน์ตาทำด้วย
แก้วมณี, คอและแววหางก็เหมือนกัน, ก้านขนทำด้วยเงิน, ขาก็เหมือน
กัน. นกยูงนั้น สถิตอยู่ท่ามกลางกระหม่อมแห่งนางวิสาขา ปรากฏ
ประหนึ่งนกยูงยืนรำแพนอยู่บนยอดเขา. เสียงแห่งก้านขนปีกพันหนึ่ง
เป็นไปประหนึ่งทิพยสังคีต และประหนึ่งเสียงกึกก้องแห่งดนตรีประกอบ
ด้วยองค์ 5. ชนทั้งหลายผู้เข้าไปสู่ที่ใกล้เท่านั้น ย่อมทราบว่า นกยูง
นั้นไม่ใช่นกยูง (จริง ). เครื่องประดับมีค่า 9 โกฎิ. ท่านเศรษฐีให้ค่า
หัตถกรรม (ค่าบำเหน็จ) แสนหนึ่ง.

หญิงถวายจีวรย่อมได้มหาลดาปสาธน์

ถามว่า " ก็เครื่องประดับนั่น อันนางวิสาขานั้นได้แล้ว เพราะ
ผลแห่งกรรมอะไร ?"
แก้ว่า "ได้ยินว่า ในกาลแห่งพระกัสสปสัมมาสัมพุทธเจ้า นาง
ถวายจีวรสาฎก แก่ภิกษุ 2 หมื่นรูปแล้ว ได้ถวายด้ายบ้าง เข็มบ้าง
เครื่องย้อมบ้าง ซึ่งเป็นของตนนั่นเอง นางได้แล้วซึ่งเครื่องประดับนี้
เพราะผลแห่งจีวรทานนั้น. ก็จีวรทานของหญิงทั้งหลาย ย่อมถึงที่สุดด้วย
เครื่องประดับชื่อมหาลดาปสาธน์, จีวรทานของบุรุษทั้งหลาย ย่อมถึงที่สุด
ด้วยบาตรและจีวรอันสำเร็จแล้วด้วยฤทธิ์."

เศรษฐีจัดไทยธรรมให้นางวิสาขา

มหาเศรษฐี ทำการตระเตรียม เพื่อธิดาโดย 4 เตือนอย่างนั้น
แล้ว เมื่อจะให้ไทยธรรมแก่ธิดานั้น ได้ให้เกวียนเต็มด้วยยกหาปณะ 500
เล่ม, ได้ให้เกวียนเต็มด้วยภาชนะทองคำ 500 เล่ม, เต็มด้วยภาชนะเงิน
500 เล่ม, เต็มด้วยภาชนะทองแดง 500 เล่ม, เต็มด้วยภาชนะสำริด
500 เล่ม, เต็มด้วยผ้าด้ายผ้าไหม 500 เล่ม. เต็มด้วยเนยใส 500 เล่ม,
เต็มด้วยน้ำมัน 500 เล่ม, เต็มด้วยน้ำอ้อย 500 เล่ม, เต็มด้วยข้าวสาร
แห่งข้าวสาลี 500 เล่ม, เต็มด้วยเครื่องอุปกรณ์ มีไถและผาลเป็นต้น
500 เล่ม.
ได้ยินว่า ความคิดอย่างนี้ได้มีแก่มหาเศรษฐีนั้นว่า " ในที่แห่ง
ธิดาของเราไปแล้ว นางอย่าได้ส่งคนไปสู่ประตูเรือนของคนอื่นว่า "เรา
ต้องการด้วยวัตถุชื่อโน้น;" เพราะฉะนั้น มหาเศรษฐีจึงได้สั่งให้ให้เครื่อง
อุปกรณ์ทุกสิ่ง (แก่ธิดาของตน ). มหาเศรษฐีได้ให้รถ 500 คัน ตั้ง
นางสาวใช้รูปงามผู้ประดับด้วยเครื่องอลังการพร้อมสรรพ ไว้บนรถคันละ
3 คน ๆ. ได้ให้นางปริจาริกา 1,500 คน ด้วยสั่งว่า "พวกเจ้าเท่านี้คน
จงให้ธิดาของเราอาบ เท่านี้คนให้บริโภค เท่านี้คนแต่งตัว เที่ยวไป."
ครั้งนั้น มหาเศรษฐีได้มีความคิดอย่างนี้ว่า " เราจักให้โคแก่ธิดา
ของเรา." ท่านสั่งบุรุษว่า "พนาย พวกท่านจงไป. จงเปิดประตูคอก
น้อยแล้ว ยืนถือกลอง 3 ใบ อยู่ในที่ 3 คาวุต, ยืนอยู่ที่ข้างทั้งสองในที่
ประมาณ 1 อุสภะ โดยส่วนกว้าง. ถัดจากนั้นจงอย่าให้แม่โคทั้งหลายไป
ที่อื่น, พึงตีกลองสัญญาในเวลาแม้โคหยุดแล้วอย่างนี้." บุรุษเหล่านั้น
ได้ทำอย่างนั้นแล้ว. เวลาแม่โคออกจากคอกได้ 1 คาวุต พวกเขาได้ตีกลอง
สัญญาขึ้น. ในเวลาแม่โคไปได้กึ่งโยชน์ ได้ดีกลองสัญญาอีก, แต่ในเวลา