มารดา. แม่ เจ้าอย่ากระทำอย่างนั้นเลย. เจ้าจักได้สามีอื่นซึ่งเสมอ
กันโดยชาติและโภคะของเรา.
ธิดาเศรษฐี. กิจด้วยบุรุษอื่นสำหรับดิฉันไม่มี; ดิฉันเมื่อไม่ได้
บุรุษคนนี้จักตาย.
มารดา เมื่อไม่อาจยังธิดาให้ยินยอมได้จึงบอกแก่บิดา. ถึงบิดา
นั้นก็ไม่อาจยังธิดานั้นให้ยินยอมได้ คิดว่า "เราอาจจะกระทำอย่างไร
ได้ ?" ส่งห่อภัณฑะพันหนึ่งแก่ราชบุรุษ ผู้ให้จับโจรนั้นแล้วเดินไป
อยู่ ด้วยคำว่า " ท่านจงรับภัณฑะนี้ไว้แล้ว ให้บุรุษคนนั้นแก่ฉัน."
ราชบุรุษนั้นรับคำว่า "ดีล่ะ" แล้วรับกหาปณะ ปล่อยโจรนั้นไป ฆ่า
บุรุษอื่นแล้ว กราบทูลแด่พระราชาว่า "ขอเดชะ ข้าพระองค์ฆ่าโจรแล้ว."
แม้เศรษฐีได้ให้ธิดาแก่โจรนั้นแล้ว . นางคิดว่า "จักยังสามีให้
ยินดี" จึงตกแต่งด้วยเครื่องประดับทั้งปวง จัดแจงยาคูเป็นต้นแก่โจร
นั้นเองทีเดียว.

โจรคิดอุบายพาภรรยาไปฆ่า

โดยกาลล่วงไป 2-3 วัน โจรคิดว่า "ในกาลไรหนอแล ? เรา
จักได้เพื่อฆ่าหญิงนี้ ถือเอาเครื่องประดับของหญิงนี้ ขายกินในโรงสุรา
แห่งหนึ่ง." โจรนั้นคิดว่า "อุบายนี้มีอยู่" จึงห้ามอาหารเสียนอนบน
เตียง. ทีนั้น นางเข้าไปหาโจรนั้นแล้วถามว่า" นาย อะไรเสียดแทงท่าน ?"
โจร. อะไร ๆ ไม่ได้เสียดแทงดอก นางผู้เจริญ.
ธิดาเศรษฐี. ก็มารดาบิดาของดิฉัน โกรธท่านแลหรือ ?
โจร. ไม่โกรธ นางผู้เจริญ.