ก่อน, บัดนี้ พระศาสดา รับสั่งให้พระมหากาลยับ¹ยั้งอยู่ แล้วเสด็จมา.
ก็ภิกษุผู้มีศีล ถึงพร้อมแล้วด้วยอาจาระ หญิงเหล่านั้นจักทำอันตรายแห่ง
บรรพชาแก่พระมหากาลนั้นได้ละหรือ ?"
พระศาสดาทรงสดับคำของภิกษุเหล่านั้นแล้ว เสด็จกลับมาประทับ
ยืนอยู่ ตรัสถามว่า "ภิกษุทั้งหลาย พวกเธอกล่าวอะไรกัน ?" ภิกษุ
เหล่านั้น ทูลความนั้นแล้ว.
ศ. ภิกษุทั้งหลาย ก็พวกเธอสำคัญมหากาลเหมือนจุลกาลหรือ ?
ภ. อย่างนั้น พระเจ้าข้า เพราะจุลกาลนั้น มีภรรยา 2 คน
( ส่วน) พระมหากาลนี้ มีถึง 8 คน, เธอถูกภรรยาทั้ง 8 รุมจับไว้
แล้ว จักทำอะไรได้ พระเจ้าข้า ?

พระมหากาลเป็นผู้ไม่หวั่นไหว

พระศาสดาตรัสว่า "ภิกษุทั้งหลาย พวกเธออย่าได้กล่าวอย่างนั้น,
จุลกาล ลุกขึ้น ลุกขึ้นพร้อมแล้ว มากไปด้วยอารมณ์ว่างามอยู่ เป็นเช่น
กับต้นไม้ที่มีกำลังไม่แข็งแรง ตั้งอยู่ริมเหวและเขาขาด, ส่วนมหากาลบุตร
ของเรา ตามเห็นอารมณ์ว่าไม่งามอยู่ เป็นผู้ไม่หวั่นไหวเลย เหมือน
ภูเขาหินแต่งทึบ" ดังนี้แล้ว ได้ภาษิตพระคาถาเหล่านี้ว่า
7. สุภานุปสฺสึ วิหรนฺตํ อินฺทฺริเยสุ อสํวุตํ
โภชนมฺหิ อมตฺตญฺญุํ กุสีตํ หีนวีริยํ
ตํ เว ปสหติ มาโร วาโต รุกฺขํว ทุพฺพลํ.
อสุภานุปสฺสึ วหรนฺตํ อินฺทฺริเยสุ สุสํวุตํ

1. นิวตฺตตฺวา ตามศัพท์ว่า ให้กลับ.