อรรถกถาพระสูตรที่ไม่รวมเข้าในวรรค

พึงทราบวินิจฉัยในบทต่อจากนี้ไป ดังนี้ :-
บทว่า ตปุสฺโส ได้แก่ อุบาสกผู้เปล่งวาจา ถึงรัตนะ 2. บทว่า
ตถาคเต นิฏฺฐงฺคโต ความว่า ผู้มีจิตตั้งมั่นดีแล้ว คือละความสงสัยใน
พระพุทธคุณได้แล้ว. ภิกษุชื่อว่า เห็นอมตะ เพราะได้เห็นอมตธรรม.
บทว่า อริเยน ได้แก่ โลกุตรศีลที่ไม่มีโทษ. บทว่า ญาเณน ได้แก่ด้วย
ปัจจเวกขณญาณ. บทว่า วิมุตฺติยา ได้แก่ ผลวิมุตติของพระเสขะ. บทว่า
ตวกณฺณิโก ได้แก่ คฤหบดีผู้มีชื่ออย่างนี้. บาลีว่า ตปกัณณิกะ ดังนี้ก็มี.
บทว่า ราคสฺส ได้แก่ ราคะอันสัมปยุตด้วยกามคุณ 5. คำที่เหลือในบท
ทั้งปวง ง่ายทั้งนั้น ฉะนี้แล.
จบการพรรณนาความฉักกนิบาต
แห่งอรรถกถา อังคุตตรนิกาย ชื่อว่า มโนรถปูรณี