จตุตถปัณณาสก์

สัทธัมมวรรควรรณนาที่ 1

อรรถกถาปฐมสัทธัมมนิยามสูตร

พึงทราบวินิจฉัยในปฐมสัทธัมมนิยามสูตรที่ 1 แห่งปัณณาสก์ที่ 4
ดังต่อไปนี้:-
บทว่า อภพฺโพ นิยามํ โอกฺกมิตํ กุสเลสุ ธมฺเมสุ สมฺมตฺตํ
ความว่า ภิกษุไม่ควรเพื่อก้าวลงสู่มรรคนิยามอันถูกต้อง ในกุศลธรรมทั้งหลาย.
ในบทว่า กถํ ปริโภติ เป็นต้น เมื่อกล่าวว่า เรื่องนี้ชื่อเรื่องอะไรดังนี้
ชื่อว่า ดูหมิ่นเรื่องที่แสดง. เมื่อกล่าวว่า ผู้นั้นพูดเรื่องอะไร ผู้นี้จะรู้อะไร
ดังนี้ ชื่อว่า ดูหมิ่นผู้แสดง. เมื่อกล่าวว่า เราจะรู้กำลังที่จะฟังเรื่องนี้ของเราได้
แต่ไหน ดังนี้ ชื่อว่า ดูหมิ่นตน. พึงทราบธรรมฝ่ายขาวโดยตรงกันข้าม.
จบอรรถกถาปฐมสัทธัมมนิยามสูตรที่ 1

2. ทุติยสัมธัมมนิยามสูตร

ว่าด้วยธรรมของผู้เข้าถึงและไม่เข้าถึงกุศล

[152] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้ประกอบด้วยธรรม 5 ประการ
แม้ฟังสัทธรรมอยู่ ก็เป็นผู้ไม่ควรเพื่อหยั่งลงสู่นิยาม คือ ความถูกในกุศลธรรม
ธรรม 5 ประการเป็นไฉน คือ บุคคลย่อมพูดมาก 1 พูดคำพูดที่ผู้อื่นพูดแล้ว
มาก 1 พูดปรารภตน 1 เป็นผู้มีปัญญาทราม โง่เง่า 1 เป็นผู้มีความถือตัวว่า

เข้าใจในสิ่งที่ยังไม่เข้าใจ 1 ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้ประกอบด้วยธรรม
5 ประการนี้แล แม้ฟังสัทธรรมอยู่ ก็เป็นผู้ไม่ควรเพื่อหยั่งลงสู่นิยาม คือ
ความถูกในกุศลธรรม.
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้ประกอบด้วยธรรม 5 ประการ ฟังสัท-
ธรรมอยู่ เป็นผู้ควรเพื่อหยั่งลงสู่นิยาม คือ ความถูกในกุศลธรรม ธรรม
5 ประการเป็นไฉน คือ บุคคลย่อมไม่พูดมาก 1 ไม่พูดคำพูดที่ผู้อื่นพูดแล้ว
มาก 1 ไม่พูดปรารภตน 1 เป็นผู้มีปัญญา ไม่โง่เง่า 1 ไม่เป็นผู้มีความถือ
ตัวว่าเข้าใจในสิ่งที่ยังไม่เข้าใจ 1 ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้ประกอบด้วย
ธรรม 5 ประการนี้แล ฟังสัทธรรมอยู่ ก็เป็นผู้ควรเพื่อหยั่งลงสู่นิยาม คือ
ความถูกในกุศลธรรม.
จบทุติยสัทธัมมนิยามสูตรที่ 2

อรรถกถาทุติยสัทธัมมนิยามสูตร

พึงทราบวินิจฉัยในทุติยสัทธัมมนิยามสูตรที่ 2 ดังต่อไปนี้ :-
บทว่า อนญฺญาเต อญฺญาตมานี ได้แก่ เป็นผู้ไว้ตัวว่า เรา
รู้แล้วในข้อที่ยังไม่รู้.
จบอรรถกถาทุติยสัทธัมมนิยมสูตรที่ 2