ดี คือ เลี้ยงได้ง่าย. บทว่า สุสนฺโตโส ได้แก่ เป็นผู้สันโดษด้วยดี
ด้วยสันโดษ 3. บทว่า ชีวิตปริกฺชาเรสุ ได้แก่ ในสิ่งที่จำเป็นแก่ชีวิต.
บทว่า อปฺปาหาโร ได้แก่ เป็นผู้มีอาหารน้อย. บทว่า อโนทริกตฺตํ ได้แก่
ถึงความเป็นผู้ไม่เห็นแก่ปากท้อง คือกินไม่มาก. บทว่า อปฺปมิทฺโธ ได้แก่
เป็นผู้ไม่หลับมาก.
จบอรรถกถาสุตสูตรที่ 6

7. กถาสูตร^*

ว่าด้วยธรรมทำให้บรรลุมรรคผลได้เร็ว

[97] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้ประกอบด้วยธรรม 5 ประการ
เจริญอานาปานสติกัมมัฏฐานอยู่ ย่อมแทงตลอดธรรมที่ไม่กำเริบ ต่อกาลไม่
นานนัก ธรรม 5 ประการเป็นไฉน คือ ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมเป็นผู้มี
ธุระน้อย มีกิจน้อย เลี้ยงง่าย ยินดียิ่งในบริขารแห่งชีวิต 1 ย่อมเป็นผู้มี
อาหารน้อย ประกอบความเป็นผู้ไม่เห็นแก่ปากแก่ท้อง 1 ย่อมเป็นผู้มีความ
ง่วงนอนน้อยประกอบความเพียรเป็นเครื่องตื่นอยู่ 1 ย่อมเป็นผู้ได้ตามปรารถนา
ได้โดยไม่ยาก ไม่ลำบาก ซึ่งกถาอันเป็นไปเพื่อขัดเกลากิเลส เป็นที่สบายแก่
ธรรมเครื่องโปร่งจิต คือ อัปปิจฉกถา สันตุฏฐิกถา ปวิเวกกถา
อสังสัคคกถา วิริยารัมภกถา สีลกถา สมาธิกถา ปัญญากถา
วิมุตติกถา วิมุตติญาณทัสสนกถา 1 ย่อมพิจารณาจิตตามที่หลุดพ้นแล้ว 1
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้ประกอบด้วยธรรม 5 ประการนี้แล เจริญอานา-
ปานสติกัมมัฏฐานอยู่ ย่อมแทงตลอดธรรมที่ไม่กำเริบ ต่อกาลไม่นานนัก.
จบกถาสูตรที่ 7
* กถาสูตรที่ 7 อรรถกถามีเนื้อความง่าย.