ก็พรั่นใจ บังเกิดความสะดุ้ง ว่าชาวเรานี่
ไม่เที่ยงแท้ ไม่ก้าวล่วงสักกายะ ดุจฝูง
มฤคสามัญได้ยินเสียงแผดแห่งสีหะแล้ว
สะดุ้งตื่นกลัว ฉะนั้น.
จบสีหสูตรที่ 3

อรรถกถาสีหสูตร

พึงทราบวินิจฉัยในสีหสูตรที่ 3 ดังต่อไปนี้ :-
บทว่า สีโห ได้แก่ราชสีห์ 4 ประเภทคือ ติณราชสีห์ 1 กาฬ-
ราชสีห์ 1 ปัณฑุราชสีห์ 1 ไกรสรราชสีห์ 1. ในราชสีห์เหล่านั้น
ติณราชสีห์กินหญ้าเช่นกับแม่โคสีนกพิราบ. กาฬราชสีห์กินหญ้าเช่นกับแม่โค
ดำ. ปัณฑุราชสีห์กินเนื้อเช่นกับแม่โคมีสีใบไม้เหลือง. ไกรสรราชสีห์ประกอบ
ด้วยหน้า ปลายหาง และปลายเท้าทั้ง 4 ที่ธรรมชาติตกแต่งด้วยครั่ง ตั้งแต่
ศีรษะของไกรสรราชสีห์นั้น รอย 3 รอยคล้ายเขาเขียนไว้ด้วยพู่กันครั่งไปตรง
กลางหลัง เป็นขวัญอยู่ในระหว่างโคนขา. ส่วนที่คอของมันมีสร้อยคอคล้ายกับ
แวดวงไว้ด้วยผ้ากัมพลแดงมีค่านับแสน. ส่วนอวัยวะที่เหลือได้มีสีตัวดังก้อน
ข้าวสาลีล้วน หรือดังก้อนจุณแห่งหอยสังข์ ในราชสีห์ 4 เหล่านี้ ท่านประสงค์
เอาไกรสรราชสีห์นี้ในที่นี้.
บทว่า มิคราชา ได้แก่ เป็นราชาแห่งฝูงเนื้อทั้งหมด. บทว่า
อาสยา ได้แก่ ออกจากสถานที่อยู่. ท่านอธิบายว่า ย่อมออกจากถ้ำทอง
หรือถ้ำเงิน ถ้ำแก้วมณี ถ้าแก้วผลึก หรือถ้ำมโนศิลา. ก็เมื่อจะออก ย่อม