11. สังกิเลสสูตร

ว่าด้วยรู้ความเศร้าหมองความผ่องแผ้ว

[1296] ดูก่อนผู้มีอายุทั้งหลาย อนึ่ง เราย่อมรู้ความเศร้าหมอง
ความผ่องแผ้ว ความออกแห่งฌาน วิโมกข์ สมาธิ และสมาบัติ ตามความ
เป็นจริง เพราะได้เจริญ ได้กระทำให้มากซึ่งสติปัฏฐาน 4 เหล่านี้.
จบสังกิเลสสูตรที่ 11

12. ปฐมวิชชาสูตร

ว่าด้วยการระลึกชาติได้

[1297] ดูก่อนผู้มีอายุทั้งหลาย อนึ่ง เราย่อมระลึกถึงชาติก่อนได้
เป็นอันมาก คือ ระลึกได้ชาติหนึ่งบ้าง สองชาติบ้าง ฯลฯ เราย่อมระลึกถึง
ชาติก่อนได้เป็นอันมาก พร้อมทั้งอาการ พร้อมทั้งอุเทศ ด้วยประการฉะนี้
เพราะได้เจริญ ได้กระทำให้มาซึ่งสติปัฏฐาน 4 เหล่านี้.
จบปฐมวิชชาสูตรที่ 12

13. ทุติยวิชชาสูตร

ว่าด้วยการเห็นจุติและอุบัติ

[1298] ดูก่อนผู้มีอายุทั้งหลาย อนึ่ง เราย่อมเห็นหมู่สัตว์ที่กำลัง
จุติ กำลังอุบัติ ฯลฯ ด้วยทิพจักษุอันบริสุทธิ์ล่วงจักษุของมนุษย์ ย่อมรู้ชัดซึ่ง
หมู่สัตว์ผู้เป็นไปตามกรรม ฯลฯ เพราะได้เจริญ ได้กระทำให้มากซึ่งสติปัฏฐาน
4 เหล่านี้.
จบทุติยวิชชาสูตรที่ 13

14. ตติยวิชชาสูตร

ว่าด้วยการทำอาสวะให้สิ้นไป

[1299] ดูก่อนผู้มีอายุทั้งหลาย อนึ่ง เราย่อมกระทำให้แจ้งซึ่ง
เจโตวิมุตติ ปัญญาวิมุตติ อันหาอาสวะมิได้ เพราะอาสวะทั้งหลายสิ้นไปด้วย
ปัญญาอันยิ่งเอง ในปัจจุบัน เข้าถึงอยู่ เพราะได้เจริญ ได้กระทำให้มากซึ่ง
สติปัฏฐาน 4 เหล่านี้.
จบตติยวิชชาสูตรที่ 14
จบทุติยวรรคที่ 2
จบอนุรุทธสังยุต