เมนู

รา. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ก็ความเห็นชอบมีประโยชน์อย่างไร
พระเจ้าข้า ?
ภ. ดูก่อนราธะ ความเห็นชอบมีประโยชน์ให้้เบื่อหน่าย.
รา. ความเบื่อหน่ายมีประโยชน์อย่างไร พระเจ้าข้า ?
ภ. ดูก่อนราธะ ความเบื่อหน่ายมีประโยชน์ให้คลายกำหนัด.
รา. ก็ความคลายกำหนัดเล่า มีประโยชน์อย่างไร พระเจ้าข้า ?
ภ. ดูก่อนราธะ ความคลายกำหนัดมีประโยชน์ให้หลุดพ้น.
รา. ความหลุดพ้นเล่า มีประโยชน์อย่างไร พระเจ้าข้า ?
ภ. ดูก่อนราธะ ความหลุดพ้นมีประโยชน์เพื่อนิพพาน.
รา. นิพพานเล่า มีประโยชน์อย่างไร พระเจ้าข้า ?
ภ. ดูก่อนราธะ เธอถามเลยปัญหาไปเสียแล้ว เธอไม่อาจถือเอา
ที่สุดของปัญหาได้ ดูก่อนราธะ อันพรหมจรรย์เป็นคุณชาติหยั่งลงสู่
นิพพาน มีนิพพานเป็นที่สุด อันกุลบุตรย่อมอยู่ประพฤติแล.
จบ มารสูตร

อรรถกถาราธสังยุต



อรรถกถามารสูตร



พึงทราบวินิจฉัยในมารสูตรที่ 1 ดังต่อไปนี้ :-
บทว่า มาโร วา อสฺส ความว่า ความตายพึงมี.

บทว่า มาเรตา วา ความว่า หรือสัตว์ผู้ถูกฆ่าตาย (พึงมี).
บทว่า โย วา ปน มิยฺยติ ความว่า ก็หรือว่า ผู้ใดตาย.
บทว่า นิพฺพิทตฺถํ ได้แก่ เพื่อนิพพิทาญาณ.
บทว่า นิพฺพานตฺถา ความว่า ชื่อว่าผลวิมุตตินี้มีอนุปาทานิพพาน
เป็นผล อธิบายว่า เพื่ออนุปาทานิพพาน.
บทว่า อจฺจสา ความว่า เธอล่วงเลย (ปัญหา) ไปแล้ว.
บทว่า นิพฺพาโนคธํ ความว่า ตั้งอยู่ในนิพพาน อธิบายว่า ชื่อว่า
มรรคพรหมจรรย์ย่อมเข้าไปภายในนิพพาน หาล่วงเลยนิพพานไปได้ไม่.
บทว่า นิพฺพานปริโยสานํ ความว่า นิพพานเป็นที่สุด คือ เป็นผล
สำเร็จ ได้แก่ เป็นที่จบลงของมรรคพรหมจรรย์นั้น.
จบ อรรถกถามารสูตร

2. สัตตสูตร



ว่าด้วยเหตุที่เรียกว่าสัตว์



[367] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ ณ พระวิหาร
เชตวัน อารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี กรุงสาวัตถี. ครั้งนั้นแล
ท่านพระราธะได้เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าถึงที่ประทับ ถวายบังคม
พระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้วได้ทูลถาม
พระผู้มีพระภาคเจ้าว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ที่เรียกว่า สัตว์ สัตว์ ดังนี้
ด้วยเหตุมีประมาณเท่าไรหนอแล จึงเรียกว่าสัตว์ ?