ประจำ เป็นที่อยู่อาศัย ในวิญญาณเสีย. วิญญาณนั้น ที่เธอทั้งหลาย
ละแล้วอย่างนี้ จักมีรากขาดแล้ว ทำให้เป็นเหมือนตาลยอดด้วน ทำให้
ไม่มีไม่เป็น มีการไม่เกิดขึ้นต่อไปเป็นธรรมดา ฉะนี้แล.
จบ ฉันทปหีนสูตรที่ 2
จบ อันตวรรค

รวมพระสูตรที่มาในวรรคนี้คือ

ธรรมกถิกวรรคที่ 2

1. อวิชชาสูตร

ว่าด้วยความหมายของอวิชชา

[300] กรุงสาวัตถี. ครั้งนั้นแล ภิกษุรูปหนึ่ง เข้าไปเฝ้าพระผู้มี-
พระภาคเจ้าถึงที่ประทับ ฯลฯ ครั้นแล้วได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า
ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ที่เรียกว่า อวิชชา อวิชชา ดังนี้ อวิชชาเป็นไฉน
หนอแล และบุคคลผู้ประกอบด้วยอวิชชา ด้วยเหตุเพียงเท่าไร ?
พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสตอบว่า ดูก่อนภิกษุ ปุถุชนผู้ไม่ได้สดับ
ในโลกนี้ ไม่รู้ชัดซึ่งรูป ไม่รู้ชัดซึ่งความเกิดรูป ไม่รู้ชัดซึ่งความดับรูป
ไม่รู้ชัดซึ่งปฏิปทาอันให้ถึงความดับรูป ไม่รู้ชัดซึ่งเวทนา ฯลฯ ไม่รู้ชัด
ซึ่งสัญญา ฯลฯ ไม่รู้ชัดซึ่งสังขาร ฯลฯ ไม่รู้ชัดซึ่งวิญญาณ ไม่รู้ชัดซึ่ง
ความเกิดวิญญาณ ไม่รู้ชัดซึ่งความดับวิญญาณ ไม่รู้ชัดปฏิปทาอันให้ถึง
ความดับวิญญาณ ดูก่อนภิกษุ นี้เรียกว่า อวิชชา และบุคคลผู้ประกอบ
ด้วยอวิชชา ด้วยเหตุเพียงเท่านี้แล.
จบ อวิชชาสูตรที่ 1

อรรถกถาธรรมกถิกวรรค

อรรถกถาอวิชชาสูตรที่ 1

พึงทราบวินิจฉัยในอวิชชาสูตรที่ 1 แห่งธรรมกถิกวรรค
ดังต่อไปนี้ :-