ในบทว่า เอวเมว โข นี้ มีข้ออุปมาเปรียบเทียบดังต่อไปนี้ :-
ก็วาระจิตของปุถุชน เปรียบเหมือนผ้าสกปรก
อนุปัสสนา 3 เปรียบเหมือนน้ำด่าง 3 ชนิด
วาระจิตของพระอนาคามี เปรียบเหมือนผ้าที่ซักด้วยน้ำด่าง
3 ชนิด
กิเลสที่อรหัตตมรรคฆ่า เปรียบเหมือนกลิ่นดินเค็มเป็นต้นที่ละเอียด.
อรหัตตมรรคญาณ เปรียบเหมือนผอบของหอม ความสิ้นไปแห่ง
กิเลสทั้งหมดด้วยอรหัตตมรรค เปรียบเหมือนกลิ่นดินเค็มเป็นต้นที่
ละเอียดหมดไปเพราะอาศัยผอบของหอม.
การที่พระขีณาสพผู้ฟุ้งตลบไปทั้ง 10 ทิศ ด้วยกลิ่นหอมทั้งหลาย
มีกลิ่นศีลเป็นต้น. ท่องเที่ยว (จาริก) ไปตามใจปรารถนา เปรียบเหมือน
การที่คนมีกลิ่นตัวหอม นุ่งห่มผ้าที่อบด้วยกลิ่นหอมแล้วท่องเที่ยวไป
ตามท้องถนนในวันมีมหรสพ.

ปุถุชนสอนปุถุชนบรรลุมรรคผล

บทว่า อาจิกฺขิตุํ แปลว่า เพื่อบอก. บทว่า ทสฺเสตุํ แปลว่า เพื่อ
ประกาศ. บทว่า ปญฺญเปตุํ แปลว่า เพื่อให้คนอื่นทราบ. บทว่า ปฏฺฐเปตุํ
แปลว่า เพื่อให้ (คำสอนของพระผู้มีพระภาคเจ้า) ดำรงมั่น. บทว่า
วิวริตุํ แปลว่า เพื่อทำ (คำสอนของพระผู้มีพระภาคเจ้า) ให้เปิดเผย.
บทว่า วิภชิตุํ แปลว่า เพื่อทำ (คำสอนของพระผู้มีพระภาคเจ้า) ให้เป็น
อันจำแนกไว้ดีแล้ว. บทว่า อุตฺตานีกาตุํ แปลว่า เพื่อทำ (คำสอนของ
พระผู้มีพระภาคเจ้า) ให้มีความหมายง่ายขึ้น.