เมนู

2. อุปัฏฐานสูตร



เทวดาเตือนภิกษุผู้นอนหลับกลางวัน



[763] สมัยหนึ่ง ภิกษุรูปหนึ่ง พำนักอยู่ในแนวป่าแห่งหนึ่งใน
แคว้นโกศล สมัยนั้นแล ภิกษุรูปนั้น ไปนอนหลับในที่พักกลางวัน.
[764] ครั้งนั้น เทวดาที่สิงอยู่ในป่านั้น มีความเอ็นดูใคร่ประโยชน์
แก่ภิกษุรูปนั้น หวังจะให้เธอสลดใจจึงเข้าไปหาแล้วได้กล่าวกะเธอด้วยคาถาว่า
ท่านจงลุกขึ้นเถิด ภิกษุ ท่านจะต้อง
การอะไรด้วยความหลับ ท่านผู้เร่าร้อน
ด้วยกิเลส อันลูกศรคือตัณหาเสียบแทง
ดิ้นรนอยู่ จะมัวหลับมีประโยชน์อะไร
ท่านออกจากเรือนบวชด้วยความเป็นผู้ไม่มี
เรือนด้วยศรัทธาใด ท่านจงเพิ่มพูนศรัทธา
นั้นเถิด อย่าไปสู่อำนาจของความหลับเลย.

[765] ภิกษุกล่าวตอบว่า
คนเขลาหมกมุ่นอยู่ในกามารมณ์
เหล่าใด กามารมณ์เหล่านั้น ไม่เที่ยง
ไม่ยั่งยืน ความหลับจะแผดเผาบรรพชิต
ผู้พ้นแล้ว ผู้ไม่เกี่ยวข้องในกามารมณ์ซึ่ง
ยังสัตว์ให้ติดอยู่ได้อย่างไร เพราะกำจัด
ฉันทราคะเสียได้ และเพราะก้าวล่วง
อวิชชาเสียได้ ญาณนั้นเป็นของบริสุทธิ์
อย่างยิ่ง ไฉนความหลับจะแผดเผาบรรพ-