เมนู

วนสังยุต



1. วิเวกสูตร



เทวดาเตือนภิกษุ



[761] ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้ :-
สมัยหนึ่ง ภิกษุรูปหนึ่ง พำนักอยู่ในแนวป่าแห่งหนึ่ง ในแคว้นโกศล
สมัยนั้นแล ภิกษุรูปนั้น พักผ่อนกลางวัน ตรึกอกุศลวิตกลามกอิงอาศัยเรือน
[762] ครั้งนั้น เทวดาที่สิงอยู่ในป่านั้น มีความเอ็นดูใคร่ประโยชน์
ก็ภิกษุนั้น หวังจะให้เธอสลดใจ จึงเข้าไปหาแล้ว กล่าวกะเธอด้วยคาถาว่า
ท่านใคร่วิเวก จึงเข้าป่า ส่วนใจ
ของท่านแส่ซ่านไปภายนอก ท่านเป็นคน
จงกำจัดความพอใจในคนเสีย แต่นั้น
ท่านจักเป็นผู้มีความสุข ปราศจากความ
กำหนัด ท่านมีสติ ละความไม่ยินดีเสียได้
เราเตือนให้ท่านระลึกถึงธรรมของสัตบุรุษ
ธุลีคือกิเลสประดุจบาดาลที่ข้ามได้ยาก
ได้แก่ความกำหนัดในกามอย่าได้ครอบงำ
ท่านเลย นกที่เปื้อนฝุ่น ย่อมสลัดธุลีที่
แปดเปื้อนให้ตกไป ฉันใด ภิกษุผู้มีเพียร
มีสติ ย่อมสลัดธุลีคือกิเลสที่แปดเปื้อนให้
ตกไป ฉันนั้น ดังนี้
.