10. พหุธิติสูตร

ว่าด้วยความสุข

[667] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ในชัฏป่าแห่งหนึ่ง
ในโกศลชนบท. ก็โดยสมัยนั้นแล โคงาน 14 ตัว ของพราหมณภารทวาชโคตร
คนหนึ่งหายไป.
[668] ครั้งนั้นแล พราหมณภารทวาชโคตรเที่ยวแสวงหาโคงาน
เหล่านั้นอยู่ เข้าไปถึงชัฏป่านั้น ครั้นแล้ว ได้เห็นพระผู้มีพระภาคเจ้าประทับ
อยู่ในชัฏป่านั้น ทรงนั่งสมาธิ ตั้งพระกายตรง ทรงดำรงพระสติเฉพาะ
พระพักตร์ ครั้นแล้ว เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าถึงที่ประทับแล้ว ได้กล่าว
คาถาเหล่านั้นในสำนักของพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า
โคงาน 14 ตัว ของพระสมณะนี้
ไม่มีแน่ แต่ของเราหายไปได้ 60 วันเข้า
วันนี้ เพราะเหตุนั้น พระสมณะนี้จึงเป็น
ผู้มีความสุข งาทั้งหลายอันเลวมีใบหนึ่ง
และสองใบในไร่ ของพระสมณะนี้ไม่มี
เป็นแน่ เพราะเหตุนั้น พระสมณะนี้จึง
เป็นผู้มีความสุข หนูทั้งหลายในฉางเปล่า
ย่อมไม่รบกวนแก่พระสมณะนี้ด้วยการยก
หูหางขึ้นแล้วกระโดดโลดเต้นเป็นแน่
เพราะเหตุนั้น พระสมณะนี้จึงเป็นผู้มี
ความสุข เครื่องลาดของพระสมณะนี้ใช้