เมนู

[1,336] ภิกษุณีไม่ให้ ไม่รับ การ
รับไม่มีด้วยเหตุนั้น แต่ต้องอาบัติหนัก มิใช่
อาบัติเบา และการต้องนั้น เพราะการ
บริโภคเป็นปัจจัย ปัญหาข้อนี้ ท่านผู้ฉลาด
ทั้งหลายคิดกันแล้ว.

[1,337] ภิกษุณีไม่ไห้ ไม่รับ การ
รับไม่มีด้วยเหตุนั้น แต่ต้องอาบัติเบา ไม่ใช่
อาบัติหนัก และการต้องนั้น เพราะการ
บริโภคเป็นปัจจัย ปัญหาข้อนี้ ท่านผู้ฉลาด
ทั้งหลายคิดกันแล้ว.

[1,338] ภิกษุณีต้องอาบัติหนักมี
ส่วนเหลือ ปกปิดไว้ เพราะอาศัยความไม่
เอื้อเฟื้อ ไม่ใช่ภิกษุณีก็ไม่ต้องโทษ ปัญหา
ข้อนี้ ท่านผู้ฉลาดทั้งหลายคิดกันแล้ว.

เสทโมจนคาถา จบ

หัวข้อประจำเรื่อง


[1,339] ไม่มีสังวาส ไม่จำหน่าย บุคคล 10 ไม่ใช่ผู้ถูกยกวัตร
เข้าถึงธรรม อวัยวะเหนือรากขวัญ ต่อนั้น ทำกุฎีด้วยอาการขอเอาเอง 2
สิกขาบท ไม่ประพฤติประโยคทางกาย แต่ต้องอาบัติหนัก ไม่ทำความชั่ว

ทางกายแต่ถูกสงฆ์ นาสนะชอบแล้ว ไม่เจรจา สิกขาบท ชน 2 คน และ
ชน 4 คน สตรี น้ำมัน นิสสัคคีย์ ภิกษุ ย่างเท้าเดิน นุ่งผ้า ไม่ใช่ญัตติ
ฆ่าสตรีมิใช่มารดา ฆ่าบุรุษมิใช่บิดา ไม่โจท โจท ตัด พูดจริง ผ้าที่อธิษฐาน
พระอาทิตย์อัสดงแล้ว ไม่กำหนัด มิใช่เสนาสนะป่า อาบัติทางกาย ทางวาจา
สตรี 3 จำพวก มารดาโกรธให้ยินดี แช่มชื่น ต้องสังฆาทิเสส สองคน
ผ้าไม่ได้ทำกัปปะ ไม่ให้ ไม่ให้ต้องอาบัติหนัก คาถาที่คิดจนเหงื่อไหล เป็น
ปัญหาที่ท่านผู้รู้ให้แจ่มแจ้งแล้วแล.
หัวข้อประจำเรื่อง จบ

เสทโมจนคาถา วัณณนา


วินิจฉัยในเสทโมจนคาถา

พึงทราบดังนี้ :-
บทว่า อสํวาโส มีความว่า ผู้ไม่มีสังวาส ด้วยสังวาส มีอุโบสถ
และปวารณาเป็นต้น.
หลายบทว่า สมฺโภโค เอกจฺโจ ตหึ น ลพฺภติ มีความว่า
การสมโภคที่ไม่สมควร อันภิกษุและภิกษุณีทั้งหลาย ย่อมไม่ได้ในบุคคลนั้น
แต่บุคคลนั้น อันภิกษุณีผู้มารดาเท่านั้น ย่อมได้เพื่อทำการเลี้ยงดูด้วยอาการ
ให้อาบน้ำและให้บริโภคเป็นต้น .
สองบทว่า อวิปฺปวาเสน อนาปตฺติ มีความว่า ไม่เป็นอาบัติ
เพราะนอนร่วมเรือน (แก่ภิกษุณี).