เมนู

คำว่า เป็นปาจิตตีย์ มีการตัดเป็นวินัยกรรม แก่ภิกษุผู้ให้ก้าวล่วง
ประมาณนั้น นี้ ย่อมเป็นคำปรับได้ทีเดียว แก่ภิกษุผู้ทำตามประมาณนั้น
เว้นชายเสีย. เพราะเหตุนั้น ท่านพระสัพพกามี อันท่านพระเรวตะถามว่า ต้อง
อาบัติอะไร ? จึงตอบว่า ต้องปาจิตตีย์ ในเฉทนกสิกขาบท อธิบายว่า ต้อง
อาบัติปาจิตตีย์อันพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ในเฉทนกสิกขาบท.
คำที่เหลือในที่ทั้งปวง ตื้นทั้งนั้น ฉะนี้แล.
สัตตสติกักขันธก วรรณนา ในอรรถกถา
ชื่อสมันตปาสาทิกา จบ

คาถาสรูป


ขันธกะ 22 ประเภท สงเคราะห์
ด้วยวรรค 2 อัน พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้ทรงละ
ทุกข์ คือ เบญจขันธ์เสีย ตรัสแล้วในพระ-
ศาสนา วรรณนาขันธกะเหล่านี้นั้น สำเร็จ
แล้วปราศจากอันตรายฉันใด แม้ความหวัง
อันงามทั้งหลาย ของสัตว์มีปราณจงสำเร็จ
ฉันนั้นเถิด ฉะนี้แล.
ในจุลลวรรคนี้ มีขันธกะ คือ กัมมัก-
ขันธกะ ปาริวาสิกักขันธกะ สมุจจยักขันธกะ
สมถักขันธกะ ขุททกวัตถุกขันธกะ เสนา-
สนักขันธกะ สังฆเภทักขันธกะ วัตตักขันธกะ
ปาติโมกขัฏฐปนักขันธกะ ภิกขุนิกขันธกะ
ปัญจสติกักขันธกะ และสัตตสติกักขันธกะ
จบแล้ว.