เรื่องภิกษุต้องอาบัติปวารณา 19. เรื่องภิกษุสงสัยในอาบัติปวารณา 20. เรื่อง
ภิกษุระลึกอาบัติ 21. เรื่องสงฆ์ทั้งหมดต้องสภาคาบัติ 22. เรื่องสงฆ์ทั้งหมด
สงสัยในสภาคาบัติ 23. เรื่องภิกษุเจ้าถิ่นพวกอื่นมามากกว่า 24. เรื่องภิกษุ
เจ้าถิ่นพวกอื่นมาเท่ากัน 25. เรื่องภิกษุเจ้าถิ่นพวกอื่นมาน้อยกว่า 26. เรื่อง
วันปวารณาของเจ้าถิ่นเป็น 14 ค่ำ 27. เรื่องลักษณะเจ้าถิ่น 28. เรื่องภิกษุ
สมานสังวาสปวารณา 29. เรื่องไม่ควรไป 30. เรื่องไม่ควรปวารณาในบริษัท
มีภิกษุณีเป็นต้นนั่งอยู่ด้วย 31. เรื่องให้ฉันทะ 32. เรื่องห้ามปวารณาในวัน
มิใช่วันปวารณา 33. เรื่องคนชาวดง 34. เรื่องราตรีจวนสว่าง 35. เรื่อง
ฝน 36. เรื่องมีอันตราย 37 . เรื่องภิกษุมีอาบัติปวารณา 38. เรื่องไม่ยอม
ทำโอกาส 39. เรื่องงดปวารณาของพวกเราก่อน 40. เรื่องไม่เป็นอันงด
ปวารณา 41. เรื่องงดปวารณาของภิกษุ งดเพราะเรื่องอะไรเป็นต้น เป็น
อย่างไร งดด้วยได้เห็น ได้ยิน หรือรังเกียจโจทก์และจำเลย 42. เรื่องภิกษุ
ต้องอาบัติถุลลัจจัย 43. เรื่องวัตถุปรากฏ 44. เรื่องก่อความบาดหมาง
45. เรื่องเลื่อนปวารณา 46. เรื่องไม่เป็นใหญ่ในปวารณา.
หัวข้อประจำขันธกะ จบ

อรรถกถาปวารณาขันธกะ

วินิจฉัยในปวารณาขันธกะ. วินิจฉัยในข้อว่า เนว อาลเปยฺยาม
น สลฺลเปยฺยาม นี้ พึงทราบดังนี้:-
คำแรกชื่อว่าคำทัก คำหลัง ๆ ชื่อว่า คำปราศรัย.
บทว่า หตฺถวิลงฺฆเกน ได้แก่ด้วยการช่วยกันใช้มือยก.