หัวข้อประจำขันธกะ

[223] 1. เรื่องจำพรรษา 2. เรื่องจำพรรษาในเวลาไหน 3. เรื่อง
วันเข้าพรรษามีเท่าไร 4. เรื่องเที่ยวจาริกในระหว่างพรรษา 5. เรื่องไม่ประสงค์
จำพรรษา 6. เรื่องแกล้งไม่จำพรรษา 7 เรื่องทรงเลื่อนกาลฝน 8. เรื่องอุบาสก
สร้างวิหาร 9. เรื่องภิกษุอาพาธ 10. เรื่องมารดา บิดา พีชายน้องชาย พี่หญิง
น้องหญิง ญาติและบุรุษผู้ภักดีต่อภิกษุป่วยใช้ 11. เรื่องวิหารชำรุด 12. เรื่อง
สัตว์ร้ายเบียดเบียน 13. เรื่องงูเบียดเบียน 14. เรื่องพวกโจรเบียดเบียน 15.
เรื่องปีศาจรบกวน 16. เรื่องหมู่บ้านประสบอัคคีภัย 17. เรื่องเสนาสนะถูกไฟ-
ไหม้ 18. เรื่องหมู่บ้านประสบอุทกภัย 19. เรื่องเสนาสนะถูกน้ำท่วม 20. เรื่อง
ชาวบ้านพากันอพยพ 21. เรื่องผู้ที่เป็นทายกมีจำนวนมากกว่า 22 . เรื่องไม่ได้
โภชนะอันเศร้าหมองหรือประณีต ไม่ได้โภชนะและเภสัชอันสบาย ไม่ได้อุปัฏ-
ฐากที่สมควร 23. เรื่องถูกสตรีนิมนต์ 24. เรื่องถูกหญิงแพศยานิมนต์ 25.
เรื่องถูกหญิงสาวเทื้อนิมนต์ 26. เรื่องถูกบัณเฑาะก์นิมนต์ 27. เรื่องถูกพวก
ญาตินิมนต์ 28. เรื่องถูกพระราชานิมนต์ 29. เรื่องถูกพวกโจรนิมนต์ 30.
เรื่องถูกพวกนักเลงนิมนต์ 31. เรื่องพบขุมทรัพย์ 32. เรื่องทำลายสงฆ์ 8 วิธี
33. เรื่องจำพรรษาในหมู่โคต่าง 34. เรื่องจำพรรษาในหมู่เกวียน 35. เรื่อง
จำพรรษาในเรือ 36. เรื่องจำพรรษาในโพรงไม้ 37. เรื่องจำพรรษาบนค่า
คบไม้ 38. เรื่องจำพรรษาในที่แจ้ง 39. เรื่องภิกษุไม่มีเสนาสนะจำพรรษา
40. เรื่องจำพรรษาในกระท่อมผี 41. เรื่องจำพรรษาในร่ม 42. เรื่องจำพรร-
ษาในตุ่ม 43. เรื่องตั้งกติกา 44. เรื่องให้ปฏิญาณ 85 เรื่องทำอุโบสถนอก

วิหาร 46. เรื่องวันจำพรรษาต้น 47. เรื่องวันจำพรรษาหลัง 48. เรีองไม่มี
กิจจำเป็นหลีกไป 49่. เรื่องมีกิจจำเป็นหลีกไป 50. เรื่องพักอยู่ 2-3 วัน
51. เรื่องหลีกไปด้วยสัตตาหกรณียะ 52. เรื่องยังอีก 7 วันจะถึงวันปวารณา
จะมาก็ตาม ไม่มาก็ตาม.
พึงพิจารณาแนวฉบับ ตามลำดับหัวข้อเรื่อง.
ในขันธกะนี้มี 5 เรื่อง

อรรถกถาอันตรายเป็นเหตุหลีกไป

บทว่า ปริปาเตนฺติปิ ความว่า พาลมฤดูทั้งหลายมาแล้วโดยรอบ
ย่อมให้หนีไปบ้าง ยังความกลัวให้เกิดขึ้นบ้าง ปลงเสียจากชีวิตบ้าง.
บทว่า อาวิสนฺติ คือปีศาจทั้งหลาย ย่อมเข้าสิงสรีระ.
วินิจฉัยในข้อว่า เยน คาโม เตน คนฺตุํ เป็นต้น พึงทราบดังนี้:-
ถ้าชาวบ้านเขาไปตั้งอยู่ไม่ไกล ภิกษุพึงเที่ยวไปบิณฑบาตในบ้านนั้น
แล้ว กลับมายังวัด จำพรรษาเถิด. ถ้าชาวบ้านไปไกล ก็พึงรับอรุณในวัด
โดยวาระ 7 วัน ถ้าไม่สามารถเพื่อจะรับอรุณในวัดโดยวาระ 7 วันได้ ก็พึง
อยู่ในที่แห่งภิกษุผู้เป็นสภาคกันในบ้านนั้นเถิด.
ถ้าว่ามนุษย์ทั้งหลาย ถวายสลากภัตเป็นต้นตามที่เคยมา พึงบอกกะ
เขาว่า เรามิได้อยู่ในวัดนั้น. แต่เมื่อเขาพากันกล่าวว่า ข้าพเจ้าทั้งหลาย มิได้
ถวายแก่วัดหรือแก่ปราสาท พระผู้เป็นเจ้าอยู่ ณ ที่ใดที่หนึ่งของพระผู้เป็นเจ้าก็
นิมนต์ฉันเถิด ดังนี้ ภิกษุพึงฉันได้ตามสบาย ภัตนั้นย่อมถึงพวกเธอแท้. ก็
เมื่อทายกเขากล่าวว่า พระผู้เป็นเจ้าทั้งหลาย จงแจกกันฉันในที่อยู่ของพระผู้