สัตว์เหล่าอื่นก็จะไม่พึงรู้ทั่วถึงธรรมของเรา ข้อนั้น จะพึงเป็นความเหน็ด อนัจฉริยคาถาบัดนี้ เรายังไม่ควรจะประกาศธรรม ที่เราได้บรรลุแล้วโดยยาก เพราะธรรมนี้อัน สัตว์ผู้อันราคะและโทสะครอบงำแล้วไม่ตรัส รู้ได้ง่าย สัตว์ผู้อันราคะย้อมแล้วถูกกอง อวิชชาหุ้มห่อแล้ว จักไม่เห็นธรรมอันละ- เอียดลึกซึ้ง ยากที่จะเห็น ละเอียดยิ่ง อัน จะยังสัตว์ให้ถึงธรรมที่ทวนกระแส คือพระ นิพพาน. เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงพิจารณาเห็นอยู่ ดังนี้ พระทัยก็น้อมไป พรหมยาจนกถาเรื่องพรหมทูลอารธนา [8] ครั้งนั้น ท้าวสหัมบดีพรหมทราบพระปริวิตกแห่งจิตของพระผู้- ลำดับนั้น ท้าวสหับดีพรหมได้หายไปในพรหมโลก มาปรากฏ ณ พรหมนิคนคาถาเมื่อก่อนธรรมไม่บริสุทธิ์อันคนมี มลทินทั้งหลาย คิดแล้วได้ปรากฏในมคธชน- บท ขอพระองค์ได้โปรดทรงเปิดประตูแห่ง อมตธรรมนี้ ขอสัตว์ทั้งหลายจงฟังธรรมที่ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้หมดมลทินตรัสรู้ แล้วตามลำดับ เปรียบเหมือนบุรุษมีจักษุยืน อยู่บนยอดภูเขา ซึ่งล้วนแล้วด้วยศิลา พึง เห็นชุมชนได้โดยรอบฉันใด ข้าแต่พระองค์ ผู้มีปัญญาดี มีพระปัญญาจักษุรอบคอบ ขอ พระองค์ผู้ปราศจากความโศกจงเสด็จขั้น สู่ ปราสาท อันสำเร็จด้วยธรรม แล้วทรง |