เมนู

อรรมกถาเรื่องให้ภิกษุถือนิสัย


บทว่า อิตฺตโร มีความว่า การอยู่ประมาณน้อย คือ 2-3 วัน
เท่านั้น จักมี.
บทว่า โอคเณน ได้แก่มีพวกลดไป, อธิบายว่า ภิกษุสงฆ์มีประมาณ
ในข้อว่า อพฺยตฺเตน ยาวชีวํ นี้ มีวินิจฉัยว่า ถ้าภิกษุผู้ไม่ฉลาด
นี้จะไม่ได้อาจารย์ที่แก่กว่าไซร้, เธอจะเป็นผู้มีพรรษา 60 หรือมีพรรษา 70
ด้วยอุปสมบท เธอพึงนั่งกระโหย่งประณมมือกล่าว 3 ครั้งอย่างนี้ว่า ผู้มีอายุ
ขอท่านจงเป็นอาจารย์ของข้าพเจ้า ๆ จักอาศัยท่านอยู่ ดังนี้ ถือนิสัยในสำนัก
ของภิกษุแม้อ่อนกว่า แต่เป็นผู้ฉลาด ภิกษุนั้นแม้เมื่อจะลาเข้าบ้าน พึงจะนั่ง
กระโหย่งประณมมือกล่าวว่า ท่านอาจารย์ ผมลาเข้าบ้าน ในการอำลาทุกอย่าง
ก็นัยนี้ ก็ในหมวด 5 และหมวด 6 ในอธิการนี้ สูตรเท่าที่ภิกษุผู้พ้นนิสัยแล้ว
พึงปรารถนา ข้าพเจ้ากล่าวแล้วในวรรณนาแห่งภิกขุโนวาทกสิกขาบท บัณฑิต
พึงทราบว่าเป็นอัปปสุตบุคคล เพราะข้อที่สูตรนั้นไม่มี และเป็นพหุสุตบุคคล
เพราะข้อที่สูตรนั้นมี คำที่เหลือมีนัยดังกล่าวแล้ว นั่นแล.

อรรถกถาเรื่องให้ภิกษุถือนิสัย จบ