บทภาชนีย์

ติกะนิสสัคคิยปาจิตตีย์

[144] ผ้าห่มเบามีราคาเกิน 2 กังสะกึ่ง ภิกษุณีสำคัญว่าเกิน ขอ
ได้มา เป็นนิสสัคคีย์ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.
ผ้าห่มเบามีราคาเกิน 2 กังสะกึ่ง ภิกษุณีสงสัย ขอได้มา เป็นนิสสัคคีย์
ต้องอาบัติปาจิตตีย์.
ผ้าห่มเบามีราคาเกิน 2 กึ่งสะกึ่ง ภิกษุณีสำคัญว่าหย่อน ขอได้มา
เป็นนิสสัคคีย์ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

ทุกะทุกกฏ

ผ้าห่มเบามีราคาหย่อน 2 กังสะกึ่ง ภิกษุณีสำคัญว่าเกิน ต้องอาบัติ
ทุกกฏ.
ผ้าห่มเบามีราคาหย่อน 2 กังสะกึ่ง ภิกษุณีสงสัย ต้องอาบัติทุกกฏ.

ไม่ต้องอาบัติ

ผ้าห่มเบามีราคาหย่อน 2 กังสะกึ่ง ภิกษุณีสำคัญว่าหย่อน ไม่ต้อง
อาบัติ.

อนาปัตติวาร

[145] ขอผ้าห่มเบามีราคา 2 กังสะกึ่งเป็นอย่างยิ่ง 1 ขอผ้าห่มเบา
มีราคาหย่อน 2 กังสะกึ่ง 1 ขอต่อญาติ 1 ขอต่อคนปวารณา 1 ขอเพื่อ
ประโยชน์ของผู้อื่น 1 จ่ายมาด้วยทรัพย์ของตน 1 ทายกประสงค์ให้จ่ายผ้าห่ม
เบามีราคาแพง แต่ให้จ่ายผ้าห่มเบามีราคาถูก 1 วิกลจริต 1 อาทิกัมมิกา 1
ไม่ต้องอาบัติแล.

บทสรุป

[146] แม่เจ้าทั้งหลาย ธรรม คือ นิสสัคคิยปาจิตตีย์ 30 สิกขาบท¹
ข้าพเจ้ายกขึ้นแสดงแล้วแล ข้าพเจ้าขอถามแม่เจ้าทั้งหลายในธรรมคือนิสสัคคิย-
ปาจิตตีย์ 30 สิกขาบทเหล่านั้นว่า ท่านทั้งหลายเป็นผู้บริสุทธิ์ แล้วหรือ ข้าพเจ้า
ขอถามแม้ครั้งที่สองว่า ท่านทั้งหลายเป็นผู้บริสุทธิ์แล้วหรือ ข้าพเจ้าขอถาม
แม้ครั้งที่สามว่า ท่านทั้งหลายเป็นผู้บริสุทธิ์แล้วหรือ แม่เจ้าทั้งหลายเป็นผู้
บริสุทธิ์แล้วในธรรมคือนิสสัคคิยปาจิตตีย์ 30 สิกขาบทเหล่านี้ เหตุนั้นจึงนิ่ง
ข้าพเจ้าทรงความนี้ไว้ด้วยอย่างนี้.
นิสสัคคิยปาจิตตีย์ จบ

อรรถกถาจีวรวรรค สิกขาบทที่ 12

วินิจฉัย ในสิกขาบทที่ 12 พึงทราบดังนี้:-
บทว่า ลหุปาปุรณํ คือ ผ้าสำหรับห่มในฤดูร้อน. คำที่เหลือตื้น
ทั้งนั้น แม้ในสิกขาบททั้ง 2.
สิกขาบทนี้ มีสมุฏฐาน 6 เป็นกิริยา โนสัญญาวิโมกข์ อจิตตกะ
ปัณณัตติวัชชะ กายกรรม วจีกรรม มีจิต 3 มีเวทนา 3 ฉะนี้แล.
อรรถกถาจีววรรค สิกขาบทที่ 12 จบ

1. นิสสัคคิยปาจิตตีย์ 30 สิกขาบท คือ เอกโตบัญญัติ 12 สิกขาบทเท่านี้ กับอุภโตบัญญัติ 18
สิกขาบท. สมันตปาสาทิกา หน้า 532.