บทว่า วิวิจฺจถ แปลว่า พวกท่านจงแยกกันอยู่เถิด. คำที่เหลือ
พร้อมทั้งสมุฏฐานเป็นต้น ตื้นทั้งนั้นแล.
อรรถกถาสังฆาทิเสสสิกขาบท 10 จบ

บทสรุป

[92] แม่เจ้าทั้งหลาย ธรรมคือสังฆาทิเสส 17 สิกขาบท¹ ข้าพเจ้า
ยกขึ้นแสดงแล้วแล 9 สิกขาบท ให้ต้องอาบัติเมื่อแรกทำ 8 สิกขาบท ให้
ต้องอาบัติเมื่อสวดสมนุภาสครบสามจบ ภิกษุณีล่วงสิกขาบทใดสิกขาบทหนึ่ง
แล้ว ภิกษุณีนั้นต้องประพฤติปักขมานัตในสงฆ์สองฝ่าย ภิกษุณีประพฤติมานัต
แล้ว ภิกษุณีสงฆ์มีคณะ 20 อยู่ในสีมาใด พึงเรียกภิกษุณีนั้นเข้าหมู่ในสีมา
นั้น หากภิกษุณีสงฆ์มีคณะ 20 หย่อนแม้รูปหนึ่ง พึงเรียกภิกษุณีนั้นเข้าหมู่
ภิกษุณีนั้นก็ไม่เป็นอันสงฆ์เรียกเข้าหมู่แล้ว และภิกษุณีเหล่านั้นควรถูกตำหนิ
นี้เป็นความถูกต้องในกรรมนั้น.
ข้าพเจ้าขอถามแม่เจ้าทั้งหลายในธรรมคือสังฆาทิเสสเหล่านั้นว่า ท่าน
ทั้งหลายเป็นผู้บริสุทธิ์แล้วหรือ ข้าพเจ้าขอถามแม้ครั้งที่สองว่า ท่านทั้งหลาย
เป็นผู้บริสุทธิ์แล้วหรือ ข้าพเจ้าขอถามแม้ครั้งที่สามว่า ท่านทั้งหลายเป็นผู้
บริสุทธิ์แล้วหรือ แม่เจ้าทั้งหลายเป็นผู้บริสุทธิ์แล้วในธรรมคือสังฆาทิเสสเหล่า
นี้ เหตุนั้นจึงนิ่ง ข้าพเจ้าทรงความนี้ไว้ด้วยอย่างนี้แล.
สัตตรสกัณฑ์ จบ
1. เติมยาวตติยกะในมหาวิภังค์อีก 4 สิกขาบท คือ สิกขาบทที่ 22 23 24 25 จึงเป็น
17 สิกขาบท.

อรรถกถาสรูปสังฆาทิเสส 17

ในคำว่า อุทฺทิฏฺฐา โข อยฺยาโย ลตฺตรส สงฺฆาทิเสสา นี้
บัณฑิตพึงทราบปฐมาปัตติกะ 9 สิกขาบท เพิ่มจากมหาวิภังค์ 3 สิกขาบทนี้
คือ สัญจริตตสิกขาบท 1 ทุฏฐโทสะ 2 สิกขาบท เข้าในลำดับแห่งปฐมา-
ปัตติกะ 6 สิกขาบท พึงทราบยาวตติยกะ 8 สิกขาบท เพิ่มยาวตติยกะ 4
สิกขาบท แม้จากมหาวิภังค์เข้าในลำดับแห่งยาวตติยกะ 4 สิกขาบท.
บัณฑิต พึงเห็นใจความในคำว่า อุทฺทิฏฺฐา โข เป็นต้นนี้ อย่าง
นี้ว่า ดูก่อนแม่เจ้าทั้งหลาย ธรรม คือ สังฆาทิเสส 17 ทั้งหมด ข้าพเจ้า
ยกขึ้นแสดงแล้วแล โดยมาตรว่า เป็นปาฎิโมกขุทเทส ด้วยประการอย่างนี้.
คำที่เหลือ ตื้นทั้งนั้น เว้นแต่ปักขมานัต. ส่วนปักขมานัตนั้น พวกเราจัก
พรรณนาโดยพิสดารในขันธกะแล.
สัตตรสกัณฑวรรณนาในภิกขุนีวิภังค์ ในอรรถกถาพระวินัย
ชื่อสมันตปาสาทิกา จบ