‘‘รตฺติยา ปุริเม ยาเม, ปุพฺพชาติมนุสฺสรุํ;

รตฺติยา มชฺฌิเม ยาเม, ทิพฺพจกฺขุํ วิโสธยุํ;

รตฺติยา ปจฺฉิเม ยาเม, ตโมขนฺธํ ปทาลยุํฯ

[121]

‘‘อุฏฺฐาย ปาเท วนฺทิํสุ, ‘กตา เต อนุสาสนี;

อินฺทํว เทวา ติทสา, สงฺคาเม อปราชิตํ;

ปุรกฺขตฺวา วิหสฺสาม [วิหราม (สี.), วิหริสฺสาม (สฺยา.)], เตวิชฺชามฺห อนาสวา’’’ติฯ

อิตฺถํ สุทํ ติํสมตฺตา เถรี ภิกฺขุนิโย ปฏาจาราย สนฺติเก อญฺญํ พฺยากริํสูติฯ

12. จนฺทาเถรีคาถา

[122]

‘‘ทุคฺคตาหํ ปุเร อาสิํ, วิธวา จ อปุตฺติกา;

วินา มิตฺเตหิ ญาตีหิ, ภตฺตโจฬสฺส นาธิคํฯ

[123]

‘‘ปตฺตํ ทณฺฑญฺจ คณฺหิตฺวา, ภิกฺขมานา กุลา กุลํ;

สีตุณฺเหน จ ฑยฺหนฺตี, สตฺต วสฺสานิ จาริหํฯ

[124]

‘‘ภิกฺขุนิํ ปุน ทิสฺวาน, อนฺนปานสฺส ลาภินิํ;

อุปสงฺกมฺม อโวจํ [อโวจิํ (ก.)], ‘ปพฺพชฺชํ อนคาริยํ’ฯ

[125]

‘‘สา จ มํ อนุกมฺปาย, ปพฺพาเชสิ ปฏาจารา;

ตโต มํ โอวทิตฺวาน, ปรมตฺเถ นิโยชยิฯ

[126]

‘‘ตสฺสาหํ วจนํ สุตฺวา, อกาสิํ อนุสาสนิํ;

อโมโฆ อยฺยาโยวาโท, เตวิชฺชามฺหิ อนาสวา’’ติฯ

… จนฺทา เถรี…ฯ

ปญฺจกนิปาโต นิฏฺฐิโตฯ

6. ฉกฺกนิปาโต