สักกัจจวรรค สิกขาบทที่ 4

[833] สาวัตถีนิทาน. ครั้งนั้น พระฉัพพัคคีย์ฉันบิณฑบาต ฉัน
แต่กับอย่างเดียวมาก . . .

พระบัญญัติ

179. 34. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักฉันบิณฑบาตมี
สูปะเสมอกัน.

สิกขาบทวิภังค์

ที่ชื่อว่า สูปะ มีสองชนิด คือ สูปะทำด้วยถั่วเขียว 1 สูปะทำด้วย
ถั่วเหลือง 1 ที่จับได้ด้วยมือ.
อันภิกษุพึงฉันบิณฑบาตมีสูปะพอดีกัน ภิกษุใดอาศัยความไม่เอื้อเฟื้อ
ฉันแต่สูปะอย่างเดียว ต้องอาบัติทุกกฏ.

อนาปัตติวาร

ไม่แกล้ง 1 เผลอ 1 ไม่รู้ตัว 1 อาพาธ 1 ฉันกับข้าวอย่างอื่น ๆ 1
ฉันของญาติ 1 ฉันของคนปวารณา 1 ฉันเพื่อประโยชน์แก่ภิกษุอื่น 1 จ่าย
มาด้วยทรัพย์ของตน 1 มีอันตราย 1 วิกลจริต 1 อาทิกัมมิกะ 1 ไม่ต้อง
อาบัติแล.
สักกัจจวรรค สิกขาบทที่ 4 จบ

สักกัจจวรรค สิกขาบทที่ 5

[834] สาวัตถีนิทาน. ครั้งนั้น พระฉัพพัคคีย์ฉันบิณฑบาตขยุ้มลง
แต่ยอด . . .