พระบัญญัติ 157. 12. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่นั่งในละแวก สิกขาบทวิภังค์ อันภิกษุไม่พึงนั่งหัวเราะลั่นในละแวกบ้าน ภิกษุใดอาศัยความไม่ อนาปัตตวาร ไม่แกล้ง 1 เผลอ 1 ไม่รู้ตัว 1 อาพาธ* 1 ทำอาการเพียงยิ้มแย้มใน อุชชัคฆิกวรรค สิกขาบทที่ 3 [812] สาวัตถีนิทาน ครั้งนั้น พระฉัพพัคคีย์เดินส่งเสียงตะเบ็ง พระบัญญัติ 158 . 13. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักมีเสียงน้อยไป สิกขาบทวิภังค์ อันภิกษุพึงมีเสียงเบาเดินไปในละแวกบ้าน ภิกษุใดอาศัยความไม่
อนาปัตติวาร ไม่แกล้ง 1 เผลอ 1 ไม่รู้ตัว 1 อาพาธ 1 มีอันตราย 1 วิกลจริต 1 อุชชัคฆิกวรรค สิกขาบทที่ 4 [813] สาวัตถีนิทาน ครั้งนั้น พระฉัพพัคคีย์นั่งส่งเสียงตะเบ็งเสียง พระบัญญัติ 159. 14. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักมีเสียงน้อย นั่ง สิกขาบทวิภังค์ อันภิกษุพึงมีเสียงเบา นั่งในละแวกบ้าน ภิกษุใดอาศัยความไม่เอื้อเฟื้อ อนาปัตติวาร ไม่แกล้ง 1 เผลอ 1 ไม่รู้ตัว 1 อาพาธ 1 มีอันตราย 1 วิกลจริต 1 อุชชัคฆิกวรรค สิกขาบทที่ 5 [814] สาวัตถีนิทาน ครั้งนั้น พระฉัพพัคคีย์เดินโคลงกายไปใน |