วรรคที่ 2 อุชชัคฆิกวรรค [810] สาวัตถีนิทาน ครั้งนั้น พระฉัพพัคคีย์เดินหัวเราะลั่นไปใน พระบัญญัติ 156. 11. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่ไปในละแวก สิกขาบทวิภังค์ อันภิกษุไม่พึงเดินหัวเราะลั่นไปในละแวกบ้าน ภิกษุใดอาศัยความไม่ อนาปัตติวาร ไม่แกล้ง 1 เผลอ 1 ไม่รู้ตัว 1 อาพาธ1 1 ทำอาการเพียงยิ้มแย้ม อุชชัคฆิกวรรค สิกขาบทที่ 2 [811] สาวัตถีนิทาน ครั้งนั้น พระฉัพพัคคีย์นั่งหัวเราะลั่นอยู่ ใน
พระบัญญัติ 157. 12. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่นั่งในละแวก สิกขาบทวิภังค์ อันภิกษุไม่พึงนั่งหัวเราะลั่นในละแวกบ้าน ภิกษุใดอาศัยความไม่ อนาปัตตวาร ไม่แกล้ง 1 เผลอ 1 ไม่รู้ตัว 1 อาพาธ* 1 ทำอาการเพียงยิ้มแย้มใน อุชชัคฆิกวรรค สิกขาบทที่ 3 [812] สาวัตถีนิทาน ครั้งนั้น พระฉัพพัคคีย์เดินส่งเสียงตะเบ็ง พระบัญญัติ 158 . 13. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักมีเสียงน้อยไป สิกขาบทวิภังค์ อันภิกษุพึงมีเสียงเบาเดินไปในละแวกบ้าน ภิกษุใดอาศัยความไม่ |