อนาปัตติวาร

[787] ภิกษุณีสั่งให้ถวายภัตตาหารของตน มิได้ถวายเอง 1 ถวาย
ภัตตาหารของผู้อื่น มิได้สั่งให้ถวาย 1 สั่งให้ถวายภัตตาหารที่เขาไม่ได้ถวาย 1
สั่งให้เขาถวายในภิกษุที่เขาไม่ได้ถวาย 1 สั่งให้ถวายเท่า ๆ กันแก่ภิกษุทุกรูป 1
สิกขมานาสั่งเสีย 1 สามเณรีสั่งเสีย 1 เว้นโภชนะห้า อาหารทุกอย่างไม่เป็น
อาบัติ 1 ภิกษุวิกลจริต 1 ภิกษุอาทิกัมมิกะ 1 ไม่ต้องอาบัติแล.
ปาฏิเทสนียะ สิกขาบทที่ 2 จบ

ปาฏิเทสนียะ สิกขาบทที่ 2

วินิจฉัย ในสิกขาบทที่ 2 พึงทราบดังนี้:-
คำว่า อปสกฺก ตาว ภคินิ เป็นต้น เป็นคำแสดงอาการที่ภิกษุ
พึงรุกราน.
ในคำว่า อตฺตโน ภตฺตํ ทาเปติ น เทติ นี้ มีวินิจฉัยดังนี้:-
ถ้าแม้นว่า ภิกษุณีถวายภัตของตนเอง ไม่เป็นอาบัติโดยสิกขาบทนี้เลย เป็น
อาบัติโดยสิกขาบทก่อน.
ก็ในคำว่า อญฺญสฺส ภตฺตํ เทติ น ทาเปติ นี้ มีวินิจฉัยดังนี้:-
ถ้าภิกษุณีใช้ให้ถวาย พึงเป็นอาบัติโดยสิกขาบทนี้, แต่เมื่อภิกษุณีถวายเอง
ไม่เป็นอาบัติโดยสิกขาบทนี้และไม่เป็นโดยสิกขาบทก่อน. คำที่เหลือใน
สิกขาบทนี้ ตื้นทั้งนั้น .
สิกขาบทนี้ มีสมุฏฐานดุจกฐินสิกขาบท เป็นทั้งกิริยาทั้งอกิริยา
โนสัญญาวิโมกข์ อจิตตกะ ปัณณัตติวัชชะ กายกรรม วจีกรรม มีจิต 3
มีเวทนา 3 ดังนี้แล.
ปาฏิเทสนียสิกขาบทที่ 2 จบ