ไม่ต้องอาบัติ

ลาภที่เขายังไม่ได้น้อมไป ภิกษุสำคัญว่าเขายังไม่ได้น้อมไป... ไม่
ต้องอาบัติ.

อนาปัตติวาร

[730] ภิกษุ เมื่อทายกถามว่าจะถวายที่ไหน ตอบว่าไทยธรรมของ
พวกท่าน พึงได้รับการใช้สอย พึงได้รับการปรับปรุง หรือพึงตั้งอยู่ได้นาน
ในที่ใด ก็หรือจิตของพวกท่านเลื่อมใสในที่ใด ก็จงถวายในที่นั้นเถิด ดังนี้ 1
ภิกษุวิกลจริต 1 ภิกษุอาทิกัมมิกะ 1 ไม่ต้องอาบัติแล.
สหธรรมิกวรรค สิกขาบทที่ 12 จบ
ปาจิตตีย์ วรรคที่ 8 จบ

ปริณามนสิกขาบทที่ 12

วินิจฉัย ในสิกขาบทที่ 12 พึงทราบดังนี้:-
คำที่จะพึงกล่าวทั้งหมด มีนัยดังกล่าวแล้วในปริณามนสิกขาบท ใน
ติงสกัณฑ์นั้น เป็นนิสสัคติยปาจิตตีย์ เพราะน้อมมาเพื่อตน ในสิกขาบทนี้
เป็นปาจิตตีย์ล้วน เพราะน้อมไปเพื่อบุคคล (อื่น).
สิกขาบทนี้ มีสมุฏฐาน 3 เป็นกิริยา สัญญาวิโมกข์ สจิตตกะ โลก-
วัชชะ กายกรรม วจีกรรม อกุศลจิต มีเวทนา 3 ดังนี้แล.
ปริณามนสิกขาบทที่ 12 จบ
สหธรรมิกวรรคที่ 8 จบบริบูรณ์
ตามวรรณนานุกรม

หัวข้อประจำเรื่อง

1. สหธัมมิกสิกขาบท ว่าด้วยการว่ากล่าวโดยถูกธรรม
2. วิวัณณนสิกขาบท ว่าด้วยการก่นสิกขาบท
3. โมหนสิกขาบท ว่าด้วยการแสร้งทำหลง
4. ปหารทานสิกขาบท ว่าด้วยการให้ประหาร
5. ตลสัตติกสิกขาบท ว่าด้วยการเงื้อหอกคือฝ่ามือ
6. อมูลกสิกขาบท ว่าด้วยการโจทด้วยอาบัติไม่มีมูล
7. สัญจิจจสิกขาบท ว่าด้วยการแกล้งก่อความรำคาญ
8. อุปัสสุติกสิกขาบท ว่าด้วยการแอบฟัง
9. กัมมปฏิพาหนสิกขาบท ว่าด้วยการคัดค้านกรรม
10. ฉันทาทานสิกขาบท ว่าด้วยการไม่ให้ฉันทะ
11. ทัพพสิกขาบท ว่าด้วยเรื่องท่านพระทัพพมัลลบุตร
12. ปริณามนสิกขาบท ว่าด้วยการน้อมลาภสงฆ์