จีวราปนิธานสิกขาบทที่ 10

ในสิกขาบทที่ 10 มีวินิจฉัยดังนี้:-
บทว่า อปนิเธนฺติ คือ นำไปเก็บซ่อนไว้.
บทว่า หสฺสาเปกฺโข คือ มีความประสงค์จะหัวเราะ.
สองบทว่า อญฺญํ ปริกฺขารํ ได้แก่ บริขารอื่นมีถุงบาตรเป็นต้น
ซึ่งมิได้มาในพระบาลี.
สามบทว่า ธมฺมึ กถํ กตฺวา มีความว่า เมื่อภิกษุเก็บไว้ด้วยทำใจว่า
เราจักกล่าวธรรมกถาอย่างนี้ว่า ชื่อว่า สมณะเป็นผู้ไม่เก็บงำบริขารไม่ควร
แล้วจึงจักให้ ดังนี้ ไม่เป็นอาบัติ. บทที่เหลือในสิกขาบทนี้ ตื้นทั้งนั้นแล.
สิกขาบทนี้ มีสมุฏฐาน 3 เป็นกิริยา สัญญาวิโมกข์ สจิตตกะ โลก
วัชชะ กายกรรม วจีกรรม อกุศลจิต มีเวทนา 3 ดังนี้แล.
จีวราปนิธานสิกขาบทที่ 10 จบ
สุราปานวรรคที่ 6 จบบริบูรณ์
ตามวรรณนานุกรม

หัวข้อประจำเรื่อง

1. สุราปานสิกขาบท ว่าด้วยการดื่มสุรา
2. อังคุลิปโตทกสิกขาบท ว่าด้วยการจี้
3. หัสสธัมสิกขาบท ว่าด้วยการเล่นน้ำ
4. อนาทริยสิกขาบท ว่าด้วยความไม่เอื้อเฟื้อ
5. ภิงสาปนสิกขาบท ว่าด้วยการหลอนภิกษุ
6. โชติสมาทหนสิกขาบท ว่าด้วยการติดไฟ
7. นหานสิกขาบท ว่าด้วยการอาบน้ำ
8. ทุพพัณณกรณสิกขาบท ว่าด้วยของสำหรับทำให้เสียสี
9. วิกัปปนสิกขาบท ว่าด้วยการวิกัปจีวร และ
10. จีวราปนิธานสิกขาบท ว่าด้วยการซ่อนจีวร

ปาจิตตีย์ วรรคที่ 7

สัปปาณกวรรค สิกขาบทที่ 1

เรื่องพระอุทายี

[631] โดยสมัยนั้น พระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าประทับอยู่ ณ พระ-
เชตวัน อารามของอนาถบิณฑิกคหบดี เขตพระนครสาวัตถี ครั้งนั้น ท่าน
พระอุทายีเป็นผู้ชำนาญในการยิงธนู นกกาทั้งหลายไม่เป็นที่ชอบใจของท่านๆ
ได้ยิงมัน แล้วตัดศีรษะเสียบหลาวเรียงไว้เป็นลำดับ.
ภิกษุทั้งหลายถามอย่างนี้ว่า อาวุโส ใครฆ่านกกาเหล่านี้ .
พระอุทายีตอบว่า ผมเองขอรับ เพราะผมไม่ชอบนกกา.
บรรดาภิกษุที่เป็นผู้มักน้อย .. . ต่างก็เพ่งโทษ ติเตียน โพนทะนาว่า
ไฉนท่านพระอุทายีจึงได้แกล้งพรากสัตว์จากชีวิตเล่า แล้วกราบทูลเรื่องนั้นแด่
พระผู้มีพระภาคเจ้า. . .

ทรงสอบถาม

พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงสอบถามท่านพระอุทายีว่า ดูก่อนอุทายี ข่าว
ว่า เธอแกล้งพรากสัตว์จากชีวิต จริงหรือ.
ท่านพระอุทายีทูลรับว่า จริง พระพุทธเจ้าข้า.

ทรงติเตียนแล้วบัญญัติสิกขาบท

พระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าทรงติเตียนว่า ดูก่อนโมฆบุรุษ ไฉนเธอจึง
ได้แกล้งพรากสัตว์จากชีวิตเล่า การกระทำของเธอนั่น ไม่เป็นไปเพื่อความ