เมนู

อนาปัตติวาร


[303] มีบุรุษผู้รู้เดียงสาอยู่ด้วย 1 ภิกษุแสดงธรรมเพียง 5-6 คำ 1
ภิกษุแสดงธรรมหย่อนกว่า 5-6 คำ 1 ภิกษุลุกขึ้นแล้วนั่งแสดงธรรมต่อไป 1
มาตุคามลุกขึ้นแล้วนั่งลงอีก ภิกษุแสดงแก่มาตุคามนั้น 1 ภิกษุแสดงแก่
มาตุคามอื่น 1 มาตุคามถามปัญหา ภิกษุถูกถามปัญหาแล้วกล่าวแก้ 1 ภิกษุ
แสดงธรรมเพื่อประโยชน์แก่คนอื่นอยู่ มาตุคามฟังอยู่ด้วย 1 ภิกษุวิกลจริต 1
ภิกษุอาทิกัมมิกะ 1 ไม่ต้องอาบัติแล.
มุสาวาทวรรค สิกขาบทที่ 7 จบ

มุสาวาทวรรค ธรรมเทศนาสิกขาบทที่ 7


พึงทราบวินิจฉัย ในสิกขาบทที่ 7 ดังต่อไปนี้

[แก้อรรถปฐมบัญญัตติ เรื่องพระอุทายี]


หญิงแม่เจ้าเรือน ชื่อว่า ฆรณี
บทว่า นิเวสทฺวาเร ได้แก่ ที่ประตูใหญ่แห่งนิเวศน์ (เรือน).
หญิงสะใภ้ในเรือนนั้น ชื่อว่า ฆรสุณหา.
บทว่า อาวสถทฺวาเร ได้แก่ ที่ประตูห้องนอน.
บทว่า วิสฏฺเฐน ได้แก่ ด้วยเสียงชัดเจนดี.
บทว่า วิวเฏน ได้แก่ เปิดเผย คือ ไม่คลุมเคลือ.
สองบทว่า ธมฺโม เทเสตพฺโพ มีความว่า พระธรรมกถึกควร
แสดงธรรม อันต่างโดยสรณะและศีล เป็นต้นนี้.