พากย์ว่า ภิกษุนั้นพึงเก็บจีวรนั้นไว้ได้เดือนหนึ่งเป็นอย่างยิ่ง คือ
เก็บไว้ได้เดือนหนึ่งเป็นอย่างนาน
คำว่า เพื่อจีวรที่ยังบกพร่องจะได้พอกัน คือ เพื่อประสงค์จะยัง
จีวรที่บกพร่องให้บริบูรณ์
พากย์ว่า เมื่อความหวังว่าจะได้มีอยู่ คือ มีความหวังว่าจะได้มา
แต่สงฆ์ก็ตาม แต่คณะก็ตาม แต่ญาติก็ตาม แต่มิตรก็ตาม แต่ที่บังสุกุล
ก็ตาม แต่ทรัพย์ของตนก็ตาม

จีวรที่มีหวัง

[37] พากย์ว่า ถ้าเก็บรู้ยิ่งกว่ากำหนดนั้น แม้ความหวังว่า
จะได้มีอยู่ อธิบายว่า จีวรเดิมเกิดขึ้นในวันนั้น จีวรที่หวังก็เกิดในวันนั้น
พึงให้ทำให้เสร็จใน 10 วัน
จีวรเดิมเกิดได้ 2 วัน จีวรที่หวังจึงเกิด พึงให้ทำให้เสร็จ
ใน 10 วัน
จีวรเดิมเกิดได้ 3 วัน จีวรที่หวังจึงเกิด พึงให้ทำให้เสร็จ
ใน 10 วัน
จีวรเดิมเกิดได้ 4 วัน จีวรที่หวังจึงเกิด พึงให้ทำให้เสร็จ
ใน 10 วัน
จีวรเดิมเกิดได้ 5 วัน จีวรที่หวังจึงเกิด พึงให้ทำให้เสร็จ
ใน 10 วัน
จีวรเดิมเกิดได้ 6 วัน จีวรที่หวังจึงเกิด พึงให้ทำให้เสร็จ
ใน 10 วัน

จีวรเดิมเกิดได้ 7 วัน จีวรที่หวังจึงเกิด พึงให้ทำให้เสร็จ
ใน 10 วัน
จีวรเดิมเกิดได้ 8 วัน จีวรที่หวังจึงเกิด พึงให้ทำให้เสร็จ
ใน 10 วัน
จีวรเดิมเกิดได้ 9 วัน จีวรที่หวังจึงเกิด พึงให้ทำให้เสร็จ
ใน 10 วัน
จีวรเดิมเกิดได้ 10 วัน จีวรที่หวังจึงเกิด พึงให้ทำให้เสร็จ
ใน 10 วัน
จีวรเดิมเกิดได้ 11 วัน จีวรที่หวังจึงเกิด พึงให้ทำให้เสร็จ
ใน 10 วัน
จีวรเดิมเกิดได้ 12 วัน จีวรที่หวังจึงเกิด พึงให้ทำให้เสร็จ
ใน 10 วัน
จีวรเดิมเกิดได้ 13 วัน จีวรที่หวังจึงเกิด พึงให้ทำให้เสร็จ
ใน 10 วัน
จีวรเดิมเกิดได้ 14 วัน จีวรที่หวังจึงเกิด พึงให้ทำให้เสร็จ
ใน 10 วัน
จีวรเดิมเกิดได้ 15 วัน จีวรที่หวังจึงเกิด พึงให้ทำให้เสร็จ
ใน 10 วัน
จีวรเดิมเกิดได้ 16 วัน จีวรที่หวังจึงเกิด พึงให้ทำให้เสร็จ
ใน 10 วัน
จีวรเดิมเกิดได้ 17 วัน จีวรที่หวังจึงเกิด พึงให้ทำให้เสร็จ
ใน 10 วัน

จีวรเดิมเกิดได้ 18 วัน จีวรที่หวังจึงเกิด พึงให้ทำให้เสร็จ
ใน 10 วัน
จีวรเดิมเกิดได้ 19 วัน จีวรที่หวังจึงเกิด พึงให้ทำให้เสร็จ
ใน 10 วัน
จีวรเดิมเกิดได้ 20 วัน จีวรที่หวังจึงเกิด พึงให้ทำให้เสร็จ
ใน 10 วัน
จีวรเดิมเกิดได้ 21 วัน จีวรที่หวังจึงเกิด พึงให้ทำให้เสร็จ
ใน 9 วัน
จีวรเดิมเกิดได้ 22 วัน จีวรที่หวังจึงเกิด พึงให้ทำให้เสร็จ
ใน 8 วัน
จีวรเดิมเกิดได้ 23 วัน จีวรที่หวังจึงเกิด พึงให้ทำให้เสร็จ
ใน 7 วัน
จีวรเดิมเกิดได้ 24 วัน จีวรที่หวังจึงเกิด พึงให้ทำให้เสร็จ
ใน 6 วัน
จีวรเดิมเกิดได้ 25 วัน จีวรที่หวังจึงเกิด พึงให้ทำให้เสร็จ
ใน 5 วัน
จีวรเดิมเกิดได้ 26 วัน จีวรที่หวังจึงเกิด พึงให้ทำให้เสร็จ
ใน 4 วัน
จีวรเดิมเกิดได้ 27 วัน จีวรที่หวังจึงเกิด พึงให้ทำให้เสร็จ
ใน 3 วัน
จีวรเดิมเกิดได้ 28 วัน จีวรที่หวังจึงเกิด พึงให้ทำให้เสร็จ
ใน 2 วัน

จีวรเดิมเกิดได้ 29 วัน จีวรที่หวังจึงเกิด พึงให้ทำให้เสร็จ
ใน 1 วัน
จีวรเดิมเกิดได้ 30 วัน จีวรที่หวังจึงเกิด พึงอธิษฐาน พึงวิกัปไว้
พึงสละให้ผู้อื่นไปในวันนั้นแหละ ถ้าไม่อธิษฐานไม่วิกัปไว้ หรือไม่สละ
ให้ผู้อื่นไป เมื่ออรุณที่ 31 ขึ้นมา จีวรนั้นเป็นนิสสัคคีย์ คือ เป็นของจำ
ต้องเสียสละแก่สงฆ์ คณะ หรือบุคคล
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็แลภิกษุพึงเสียสละจีวรนั้น อย่างนี้:-

วิธีเสียสละ
เสียสละแก่สงฆ์

ภิกษุรูปนั้นพึงเข้าไปหาสงฆ์ ห่มผ้าอุตราสงค์เฉวียงบ่า กราบเท้า
ภิกษุผู้แก่พรรษากว่า นั่งกระโหย่งเท้าประณมมือ กล่าวอย่างนี้ว่า
ท่านเจ้าข้า อกาลจีวรผืนนี้ของข้าพเจ้า ล่วงเดือนหนึ่ง เป็น
ของจำจะสละ ข้าพเจ้าสละอกาลจีวรผืนนี้แก่สงฆ์
ครั้นสละแล้วพึงแสดงอาบัติ ภิกษุผู้ฉลาด ผู้สามารถ พึงรับอาบัติ
พึงคืนจีวรที่เสียสละให้ด้วยญัตติกรรมวาจา ว่าดังนี้:-
ท่านเจ้าข้า ของสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า อกาลจีวรผืนนี้ของภิกษุมี
ชื่อนี้ เป็นของจำจะสละ เธอสละแล้วแก่สงฆ์ ถ้าความพร้อมพรั่ง
ของสงฆ์ถึงที่แล้ว สงฆ์พึงให้อกาลจีวรผืนนี้แก่ภิกษุมีชื่อนี้

เสียสละแก่คณะ

ภิกษุรูปนั้นพึงเข้าไปหาภิกษุหลายรูป ห่มผ้าอุตราสงค์เฉวียงบ่า
กราบเท้าภิกษุผู้แก่พรรษากว่า นั่งกระโหย่งเท้าประณมมือ กล่าวอย่างนี้ว่า