เมนู

ครั้นสละแล้วพึงแสดงอาบัติ ภิกษุผู้รับเสียสละนั้น พึงรับอาบัติ
พึงคืนเภสัชที่เสียสละให้ด้วยคำว่า ข้าพเจ้าให้เภสัชนี้แก่ท่าน ดังนี้.

บทภาชนีย์


นิสสัคคิยปาจิตตีย์


[142] เภสัชล่วง 7 วันแล้ว ภิกษุสำคัญว่าล่วงแล้ว เป็นนิส-
สัคคีย์ ต้องอาบัติปาจิตตีย์
เภสัชล่วง 7 วันแล้ว ภิกษุสงสัย เป็นนิสสัคคีย์ ต้องอาบัติปาจิตตีย์
เภสัชล่วง 7 วันแล้ว ภิกษุสำคัญว่ายังไม่ล่วง เป็นนิสสัคคีย์ ต้อง
อาบัติปาจิตตีย์
เภสัชยังไม่ได้ผูกใจ ภิกษุสำคัญว่าผูกใจแล้ว เป็นนิสสัคคีย์ ต้อง
อาบัติปาจิตตีย์
เภสัชยังไม่ได้เเจกจ่ายให้ไป ภิกษุสำคัญว่าแจกจ่ายไปแล้ว เป็น
นิสสัคคีย์ ต้องอาบัติปาจิตตีย์
เภสัชยังไม่สูญหายไป ภิกษุสำคัญว่าสูญหายไปแล้ว เป็นนิสสัคคีย์
ต้องอาบัติปาจิตตีย์
เภสัชยังไม่เสีย ภิกษุสำคัญว่าเสียแล้ว เป็นนิสสัคคีย์ ต้องอาบัติ
ปาจิตตีย์
เภสัชยังไม่ถูกไฟไหม้ ภิกษุสำคัญว่าถูกไฟไหม้แล้ว เป็นนิสสัคคีย์
ต้องอาบัติปาจิตตีย์
เภสัชยังไม่ถูกชิงไป ภิกษุสำคัญว่าถูกชิงไปแล้ว เป็นนิสสัคคีย์
ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

[143] เภสัชที่เสียสละแล้ว ภิกษุนั้นได้คืนมา ไม่พึงใช้ด้วยกิจที่
เกี่ยวกับกาย และไม่ควรฉัน พึงน้อมเข้าไปในการตามประทีป หรือใน
การผสมสี ภิกษุอื่นจะใช้ด้วยกิจที่เกี่ยวกับกายได้อยู่ แต่ไม่ควรฉัน

ทุกกฏ


เภสัชยังไม่ล่วง 7 วัน ภิกษุสำคัญว่าล่วงแล้ว... ต้องอาบัติทุกกฏ
เภสัชยังไม่ล่วง 7 วัน ภิกษุสงสัย... ต้องอาบัติทุกกฏ

ไม่ต้องอาบัติ


เภสัชยังไม่ล่วง 7 วัน ภิกษุสำคัญว่ายังไม่ล่วง 7 วัน...ไม่ต้องอาบัติ.

อนาปัตติวาร


[144] ภิกษุผูกใจไว้ว่าจะไม่บริโภค 1 ภิกษุแจกจ่ายให้ไป 1
เภสัชนั้นสูญหาย 1 เภสัชนั้นเสีย 1 เภสัชนั้นถูกไฟไหม้ 1 เภสัชนั้น
ถูกโจรชิงไป 1 ภิกษุถือวิสาสะ 1 ในภายในเจ็ดวัน ภิกษุให้แก่อนุป-
สัมบันด้วยจิตคิดสละแล้ว ทิ้งแล้ว ปล่อยแล้ว ไม่ห่วงใย กลับได้คืนมา
ฉันได้ 1 ภิกษุวิกลจริต 1 ภิกษุอาทิกัมมิกะ 1 ไม่ต้องอาบัติแล.
ปัตตวรรค สิกขาบทที่ 3 จบ

ปัตตวรรคที่ 3 สิกขาบทที่ 3


พรรณนาเภสัชชสิกขาบท


เภสัชชสิกขาบทว่า เตน สมเยน เป็นต้น ข้าพเจ้าจะกล่าว
ต่อไป:- ในเภสัชชสิกขาบทนั้น มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้:-