อนาปัตติวาร

[203] ภิกษุไม่จงใจ 1 ภิกษุไม่รู้ 1 ภิกษุไม่ประสงค์จะให้ตาย 1
ภิกษุวิกลจริต 1 ภิกษุมีจิตพุ่งซ่าน 1 ภิกษุกระสับกระส่ายเพราะเวทนา 1
ภิกษุอาทิกัมมิกะ 1 เหล่านี้ ไม่ต้องอาบัติ ดังนี้แล.
ปฐมภาณวาร
ในมนุสสวิคคหปาราชิก จบ

วินีตวัตถุ

อุทานคาถา

[204] เรื่องพรรถเนา 1 เรื่อง เรื่องนั่ง 1 เรื่อง
เรื่องสาก 1 เรื่อง เรื่องครก 1 เรื่อง
เรื่องพระผู้เฒ่า 3 เรื่อง เรื่องเนื้อติดคอ 3 เรื่อง
เรื่องยาพิษ 2 เรื่อง เรื่องสร้างที่อยู่ 3 เรื่อง
เรื่องอิฐ 3 เรื่อง เรื่องมีด 3 เรื่อง
เรื่องไม้กลอน 3 เรื่อง เรื่องร่างร้าน 3 เรื่อง
เรื่องให้ลง 3 เรื่อง เรื่องตก 2 เรื่อง
เรื่องนึ่งตัว 3 เรื่อง เรื่องนัดถุ์ยา 3 เรื่อง
เรื่องนวด 3 เรื่อง เรื่องให้อาบน้ำ 3 เรื่อง
เรื่องให้ทาน้ำมัน 3 เรื่อง เรื่องให้ลุกขึ้น 3 เรื่อง
เรื่องให้ล้มลง 3 เรื่อง เรื่องให้ตายด้วยข้าว 3 เรื่อง
เรื่องให้ตายด้วยน้ำฉัน 3 เรื่อง เรื่องมีครรภ์กับชู้ 1 เรื่อง
เรื่องหญิงร่วมสามี 2 เรื่อง เรื่องฆ่าสองมารดาบุตรตาย 1 เรื่อง

เรื่องฆ่าสองมารดาบุตรไม่ตาย 1 เรื่อง เรื่องให้รีด 1 เรื่อง
เรื่องให้ร้อน 1 เรื่อง เรื่องหญิงหมัน 1 เรื่อง
เรื่องหญิงมีปกติตลอด 1 เรื่อง เรื่องจี้ 1 เรื่อง
เรื่องทับ 1 เรื่อง เรื่องฆ่ายักษ์ 1 เรื่อง
เรื่องส่งไปสู่ที่มีสัตว์ร้ายและยักษ์ดุ 9 เรื่อง เรื่องสำคัญแน่ 4 เรื่อง
เรื่องประหาร 3 เรื่อง เรื่องพรรณนาสวรรค์ 3 เรื่อง
เรื่องพรรณนานรก 3 เรื่อง เรื่องตัดต้นไม้ที่เมืองอาฬวี 3 เรื่อง
เรื่องเผาป่า 3 เรื่อง เรื่องอย่าให้ลำบาก 1 เรื่อง
เรื่องไม่ทำตามคำของท่าน 1 เรื่อง เรื่องให้ดื่มเปรียง 1 เรื่อง
เรื่องให้ดื่มยาดองโลณะโสจิรกะ 1 เรื่อง.

วินีตวัตถุ

เรื่องพรรณนา

[205] ก็โดยสมัยนั้นแล ภิกษุรูปหนึ่งอาพาธ ภิกษุทั้งหลายได้
พรรณนาคุณแห่งความตายแก่ภิกษุนั้น ด้วยความกรุณา ภิกษุนั้นถึงมรณภาพ
แล้ว ภิกษุเหล่านั้นมีความรังเกียจว่า พวกเราต้องอาบัติปาราชิกแล้ว กระมังหนอ
จึงกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า ๆ ตรัสว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย
พวกเธอต้องอาบัติปาราชิกแล้ว.

เรื่องนั่ง

[206] ก็โดยสมัยนั้นแล ภิกษุผู้ถือเที่ยวบิณฑบาตเป็นวัตรรูปหนึ่ง
นั่งทับเด็กชายที่เขาเอาผ้าเก่าคลุมไว้บนตั่งให้ตายแล้ว มีความรังเกียจว่า เรา