1. ราชทตฺตตฺเถรคาถา

[315]

‘‘ภิกฺขุ สิวถิกํ [สีวถิกํ (สี. สฺยา. ปี.)] คนฺตฺวา, อทฺทส อิตฺถิมุชฺฌิตํ;

อปวิทฺธํ สุสานสฺมิํ, ขชฺชนฺติํ กิมิหี ผุฏํฯ

[316]

‘‘ยญฺหิ เอเก ชิคุจฺฉนฺติ, มตํ ทิสฺวาน ปาปกํ;

กามราโค ปาตุรหุ, อนฺโธว สวตี [วสตี (สี.)] อหุํฯ

[317]

‘‘โอรํ โอทนปากมฺหา, ตมฺหา ฐานา อปกฺกมิํ;

สติมา สมฺปชาโนหํ, เอกมนฺตํ อุปาวิสิํฯ

[318]

‘‘ตโต เม มนสีกาโร, โยนิโส อุทปชฺชถ;

อาทีนโว ปาตุรหุ, นิพฺพิทา สมติฏฺฐถฯ

[319]

‘‘ตโต จิตฺตํ วิมุจฺจิ เม, ปสฺส ธมฺมสุธมฺมตํ;

ติสฺโส วิชฺชา อนุปฺปตฺตา, กตํ พุทฺธสฺส สาสน’’นฺติฯ

… ราชทตฺโต เถโร…ฯ

2. สุภูตตฺเถรคาถา

[320]

‘‘อโยเค ยุญฺชมตฺตานํ, ปุริโส กิจฺจมิจฺฉโก [กิจฺจมิจฺฉโต (สี.), กิจฺจมิจฺฉยํ (กตฺถจิ)];

จรํ เจ นาธิคจฺเฉยฺย, ‘ตํ เม ทุพฺภคลกฺขณํ’ฯ

[321]

‘‘อพฺพูฬฺหํ อฆคตํ วิชิตํ, เอกญฺเจ โอสฺสเชยฺย กลีว สิยา;

สพฺพานิปิ เจ โอสฺสเชยฺย อนฺโธว สิยา, สมวิสมสฺส อทสฺสนโตฯ

[322]

‘‘ยญฺหิ กยิรา ตญฺหิ วเท, ยํ น กยิรา น ตํ วเท;

อกโรนฺตํ ภาสมานํ, ปริชานนฺติ ปณฺฑิตาฯ

[323]

[ธ. ป. 51 ธมฺมปเทปิ] ‘‘ยถาปิ รุจิรํ ปุปฺผํ, วณฺณวนฺตํ อคนฺธกํ;

เอวํ สุภาสิตา วาจา, อผลา โหติ อกุพฺพโตฯ

[324]